annenin sesini duymayı özlemek

ya artık hiç duyamayacak olanlar, ya onların özlemi. kahreden başlık.

zaman zaman sesini anımsıyorum, adımı söyleyişini, seslenişini, yürüyüşünü, yemek yaparken "soğanı salçayla kavuşturdum, gel ekmek arası yap" diye seslenmesini hiç unutmuyorum. kendime yemek yaparken tekrarlıyorum repliğini ama onun gibi olmuyor hiç bir şey. lezzetine kavuşmam imkansız, özledim, çok özledim.

şanslısın icardi1905, kıymetini bil ve benim için ellerinden öp sevgili annenin. tüm yazarların annelerine saygılar ve gönülden sevgilerimi iletiyorum.