bugün

allah

en yüce varlık. sorgusuz sualsiz inanıyorum. inanç sorgu istemez çünkü.
inanmaya devam edeceğim ama hakkımdaki planına anlam veremiyorum. neden içime sinecek bir mutluluk, hayal, aşkın gerçek olmadığı, başkalarının mutluluklarının gözüme sokulduğu, anlamsızlık, saçmalık, öfke dolu saçma bir sürece maruz kaldığımı bir türlü anlayamıyorum. benden daha kötü, daha şuursuz insanlar bile mutlu olup hayallerine kavuşurken ben neden mutluluktan uzak kaldım ? bu soru hep kafamı kurcalayacak.
mutsuzum ve yakın zamanda mutlu olacağımı sanmıyorum ama inancım ölene dek sürecek. ama çok mutsuzum. umarım bir gün fark edip duyar beni.