insanlar neden evlilikten korkuyor

Ben korkardim. Sonra birini hayatim boyunca sevebilecegimden emin oldum. Sevdim. O da biz konusurken baskasi var artik dedi. Sevdigimi cok belli ettim, kendimi degersizlestirdim. Insanoglu boyledir. Ulasabildiginin nankoru, ulasamadiginin kolesi olur. Icim paramparca. Bir daha birini nasil sevicem, nasil guvenicem? Bir de tamamen hayatimdan cikaramayacagim birisi kendisi. Yani ilerde dugun haberini alcam. Cocuklarini gorcem belki de. Cok agir bir durum. Su duygudan kurtuldugumda adagim var yeminle. Suan baska hickimse ilgimi cekmiyor ya. Herkes hemcinsim gibi geliyor. Bu olayi atlattiktam sonra yuksek ihtimalle duygusuz bir adama donusucem. Eger olmezsem tabi. O ladar dalginim ki. Gecen farkinda olmadan yesil isikta durmusum yolda. Kirmizida durmam gerekirken. Oyle aptallasmisim. Binlerce km yol yaptim. Yok yapmak iyi geliyor. Dusunmeye baslayinca hasta oluyorum. Dusunmeyi engelliyorum. Yoksa hasta olucam ya. O dusunceye bir giriyorum kalbim yoruluyor. Olcem gibi geliyor. Offffff.