insanlar neden evlilikten korkuyor

Maddi yanını bilemem ama bu devirde evlenecek göt çoğu kişide bulunmuyor.

kız mı var aq.

düzenin değişecek olması da bir etken. yeni bir hayata kolayca adapte olabilir miyim bilemiyorum.

Bireyci bir yaşam tarzını besimsemiş bir yetişkin olarak korkmuyorum keza yine aynı şekilde insanlar bu konuda bu denkli korkularının olması gayet normal çünkü yaşayamazlar.

Ne demiş ünlü filozof serdar ortaç , evlilik işi deliliktir.

Katılıyorum.

Korkmuyorum hiç korkmadım işte hayat beni evlenememek evlenmemek üzerine programladı.

Kesinlikle bu şekilde bakmak sağlıklı değil ama hayatta hiçbir şey yapamayacağımı falan düşünürsem en son evlenirdim herhalde ki bu da çok olası değil ne yazık.

Ayrıca iki kişilik kahve yapmak çok zor tadı bozuluyor, istediğim yoğunlukta olmuyor ve benim umrumda olmaz şekerli ya da orta istemesi kesinlikle bunlarla uğraşamam çünkü benim yaptığım kahve hep sadedir. iki kişilik sade kahve yapacaksam tek tek pişmeli. Böyle takıntılarım yüzünden hayatım mutfakta geçerse diye korkuyorum...

Biraz da paran varsa özgürlükle eşdeğer pek bir şey yok bu hayatta. Ondan olabilir.

Korkmamak mümkün mü? ne güvenilir insan kaldı ne sadık. O hisli özel cümleler herkesin ağzından dökülüveriyor bir anda. Her şeyi çok kolay harcıyoruz.

Denk geldiğim çağa övgülerle.

Annem ve babam gibi kötü bir evlilik yapmaktan korkuyorum.

korkmuyoruz. bir ömür beni sever hiç sıkılmam eğlenirim diyeceğimiz insanlar daha annesinin karnından çıkmadı.

Düğün 200
Altınlar 300
Ev 1 milyon
Araba 500
Eşyalar 100
Korkucaklar tabi.

Erkeklerle yapıldığı için.

Kapalı kutu olduğundan.

Çiğköfte gibi olduğundan. Yerken iyi de Çıkması acı veriyor.

evlilikten değildir efendim o evlilik masrafındandır.

(bkz: married with children)

Ben korkardim. Sonra birini hayatim boyunca sevebilecegimden emin oldum. Sevdim. O da biz konusurken baskasi var artik dedi. Sevdigimi cok belli ettim, kendimi degersizlestirdim. Insanoglu boyledir. Ulasabildiginin nankoru, ulasamadiginin kolesi olur. Icim paramparca. Bir daha birini nasil sevicem, nasil guvenicem? Bir de tamamen hayatimdan cikaramayacagim birisi kendisi. Yani ilerde dugun haberini alcam. Cocuklarini gorcem belki de. Cok agir bir durum. Su duygudan kurtuldugumda adagim var yeminle. Suan baska hickimse ilgimi cekmiyor ya. Herkes hemcinsim gibi geliyor. Bu olayi atlattiktam sonra yuksek ihtimalle duygusuz bir adama donusucem. Eger olmezsem tabi. O ladar dalginim ki. Gecen farkinda olmadan yesil isikta durmusum yolda. Kirmizida durmam gerekirken. Oyle aptallasmisim. Binlerce km yol yaptim. Yok yapmak iyi geliyor. Dusunmeye baslayinca hasta oluyorum. Dusunmeyi engelliyorum. Yoksa hasta olucam ya. O dusunceye bir giriyorum kalbim yoruluyor. Olcem gibi geliyor. Offffff.

maddi yükümlülüğü fazla ondan sonra iyi bir eş bulmak çok zor aldatmalar falan artı.

Masraf evette esas sevmek sevilmek zor be.

yani bu devirde tek sıkıntısı maddiyat olan insanlara imreniyorum harbiden. ciddiyim. olm güvenilecek, sevilmeye değer, 2 gün sonra nankörlük etmeyecek bir insan bulabileceğinize inanıyorsunuz bu devirde de maddiyat kaldı sizin için geriye demek. iyi güzel şanslısınız. ya da çok polyannasınız.

Evlilik dediğin evcilik oynamaya benzemez. Kötü bir evlilik erkeği malından ve istikbalinden edebilir.

Çünkü korkunç.

"Ya yanlış kişi ise" korkusu.

Evlilikten değil de sefillikten korkuluyor diyelim. insanlar maaşları ile kendilerini zor geçindirirken bir de evliliğin sorumluluğu nasıl çekilir bilemiyorum.