bugün
- maca sekiz10
- muharrem ince'nin diyanet kapatılsın mı anketi10
- tc'yi atatürk değil ingiliz ve yahudiler kurmuştur26
- türklerin ingilizce konuşamama nedenleri32
- her türk vatandaşına türkiye gezisi12
- mühendis erkeklerin genel özellikleri16
- en obez özelliğiniz19
- türklerin çok kolay devlet kurması17
- avrupanın zenginliğini hırsızlığa borçlu olması15
- sizi cuma saflarında göremedim sözlük10
- akp chp yakınlaşması15
- çocuğunuzu özel okulda okutur musunuz18
- risale i nur21
- burda senin paran gecmez diyen delikanli kiz11
- en çok yaşamak istenilen şehir10
- beni özlediniz mi10
- selahattin demirtaş13
- temiz oje sürmek8
- icardi190518
- arda güler11
- iki adım atınca kan ter içinde kalmak10
- allaha küfür etmek10
- türklerden adam çıkmaması17
- bir müslüman olarak filistin benim meselem değil36
- bir gün önce tanışılan kızın yazlığa davet etmesi14
- ruh varsa neden görünmüyor13
- anın görüntüsü10
- sevdiğiniz sözlük yazarları17
- uludağsözlük'ün ölmesi ve gömmeyi unutmaları10
- selahattin demirtaş'ın 42 yıl hapis cezası alması12
- okula bikiniyle gelen kız9
- sözlükteki erkek nüfusu9
- filistin'in türklere ihanetleri sıralı tam liste24
- üstteki yazarla nereye gitmek isterdin8
- mesajın altlarda kalmış kusura bakma diyen kadın10
- arkadaşlar bu alınır mı8
- buluşunca sürekli derslerden konuşan erkek8
- bu başlıkta konya'yı övüyoruz16
- yemek yemeyi sevmeyen insan8
- ileride evleneceğiniz kişi şuan ne yapıyor9
- nişanlı kalmanın saçma olması12
- tayyip erdoğan'ın israil anadolu'ya girecek demesi21
- 15 mayıs 2024 türkiye japonya voleybol maçı13
- karşı cinse giyim önerileri16
- iyi bir insan olmak için ne yapmam lazım15
- mauro icardi'nin karısı8
- larisalisa'nın parayla şukulatması8
- namuslu erkek bulmanın çok zor olması11
- herkesin merak ettiği o piç erkeğim soru alayım18
- sütyen takmaktaki inanılmaz mantık hatası19
2022 bitmesine az kalmışken bu başlığa da yazmış olayım, geleneği bozdum ama hatrımda kaldığı kadarıyla birkaç cümleyle anıp geçeyim.
sevdiğim bölümü okumak için önceki bölümü son yılımda bırakmıştım, hatırlıyorum da burdaki arkadaşların da fikrini almıştım. destekleyen de vardı, aptallık etme bihter diyen de. tabii ki aptallığı seçtim bsjfkg mezun oldum ve sonunda kep atabildim. topuklu ayakkabıyı yıllar sonra giyip şıkıdım şıkıdım diplomama yürüdüm, gerçek mi diye dişle kontrol edildi. öncesinde uzunca bir dönem bitirme projesiyle uğraşıldı, oturmaktan psycho filmindeki kadın gibi yer oluşacaktı ki dedim abartmıyım arada dolaşayım edeyim. neyse ki a+ ile geçtik, ilk vakamı görmüş oldum. sonra o dönem hislerini ufak ufak belirten fakat dersten her şeyi gri gören ben, elinde kırmızı kalbiyle duran sevgilimi görememişim. artık sonlara yaklaşınca ve renkler canlanmaya başlayınca, hayata dönüp duygularımı hissetmeye başladım. devam etmekte olan güzel bir ilişkimiz var. eskiii kadiiimm dostumla tekrar konuşabilme fırsatımız doğdu. değişmiştik, farklı bakabiliyorduk, hatalarımızın farkındaydık. onu hayat yoluma tekrar katabilmenin mutluluğunu yaşadım, yaşıyorum. (hiç paragrafa bölmüyorum ki bunu okuyan ve kpssye çalışan varsa anlam bütünlüğünü korumak için nereden ayrılması gerektiğini bulsun)
düşünüyorum da hafızamı zorlamam gerekecek gibi. kopya çekmek istedim fotoğraflara bakıp, anılardan dolayı gözüm dalmış. bir sene önce güzelmişim de bu sene ne olduysa çökmüşüm, ekonomik sebepler +10 yaş katmış. neyse bu yazımızda dönemin ekonomik izlerini görmesek de olur.
devam edelim, genelde stajlarda geçmiş ömrüm. çocuk evlerinde staj yaptığımda, ora çok farklı bir deneyim kattı. hayatın toz pembe olmadığının farkındaydım fakat madalyonun karanlık yüzünün içine çekilmiş gibiydim. çocuklar için daha yaşanılası projeler oluşturmaya başladım kafamda, maddi güç bulduğumda uygulamaya da sokmak isterim. fakat sanırım en çok sarsan, aile yapısının çürümekte olduğuna şahit olmaktı. o zamanlar hem idealist hem karamsardım. beni zorlayan bir süreçti. sonraki stajım iyiydi, bir sonrakinde daha çok vaka gördüm. alanın içinde olmanın mutluluğu artıyordu. farkındalığım da doğru orantılı olacak şekilde. bilen bilir farkındalık yüklenmesi sindirilmesi başta zor olabiliyor. insanlara yaklaşımım değişmeye başlıyordu yavaş yavaş da olsa fark ediyordum. fakat tek değişen yaklaşımım değil, duygu/düşünce/davranışım da değişiyordu. sakinim eskisine nazaran, belki fazlasıyla. gece stajdan eve dönerken arabaların, evlerin, gökdelenlerin birkaç saniye eşlik ettiğim ışıklarıyla huzur doluyordum.
bölümden önce ve sonra olarak kendimi bölmeye başladığımın farkındaydım.
son zamanlarda ise uzunca süren hastane koşturmalarım. hastanelere artık giderken ayağım esmeye başlamıştı. şu an bile hastanelik işim olsa adımlarım geri geri gider. neyse, doktor (muhtemelen güzel bir gün geçirmiyordu) direkt “ilerde kanser olabilirsin hemen ameliyat olmalısın” gibi bir cümleyi beklemediğim anda yüzüme vurmuş, dayanağı olmayan ben oturmakta çözümü bulabilmiştim. evrakları başka yere götürürken öğle molasına çıkmışlardı, ağlamamı durduramadım o mola bitene kadar. iyi ağlamıştım o sıra. annemin “ağlıyor musun, saçmalama eve gel bir hal çaresi bulunur kızım bir şey olmaz” azarı iyi gelmişti. aldım belgeleri doktordan eve gittim. o doktor umarım insan psikolojisi üzerine de okumalar yapar, birilerinin hayatındaki riskten bahsederken o yüz ifadesi ses tonu hoş değildi ve de paaat diye söylemesi. sonraki gün başka doktora gittim, diğer doktorun söylediklerini ilettim. riskin olduğunu fakat endişemi giderecek şekilde durumu ve neler yapılacağını açıkladı. bilgi vermesi yeterli oldu kısaca, kendisine teşekkür ederim. başka bir doktordan randevu alıp ameliyatımı oldum. korkuyordum çünkü riskler anlatılmıştı. neyse ki sağlıklı şekilde atlattım, ameliyat izlerim olmasa bunları bastıracaktım muhtemelen fakat hatırlatıyor kendini. anneme de teşekkürler, zorlu süreçte hep yanımdaydı. narkoz etkisinde bile anne diye sayıklamam normal shjfkf kadını hastane haricinde de bi yerlere götürmem lazım bunu fark ettim yazdıkça.
arkadaşlarım nişanlandı, birçoğu ciddi ilişkiler yaptı. geçen bir arkadaşımın baba olacağını öğrendim, hala oluyorum hadi bakalım. onu 2023 başlığında paylaşacağım.
2021’in son demlerinde uzun soluklu bir terapi eğitimi almaya başladım. hala devam ediyor nasıl bir soluksa. o eğitim ve sonrakiler sayesinde bebe adımları atmaya başladım alanda. geri kalan kısım 2022’ye giriyor.
2021’i sonlandırırken ailem ve sevdiğim beyleydim. sağlıklıydım, sağlıklıydılar. huzurluydum. sanırım bundan ötesinin olmadığını anladım.
2021 psikologlukta bebe adımlarımı attığım, insanların hayatına dokunurken kendime temas etmede beni bir tık ileri götüren ve iyi olan erkek arkadaşımın hayatıma katıldığı yıl oldu.
iyisiyle kötüsüyle yaşandın bittin. kaybolan yıllardan olma diye bu yazım.
elveda 2021.
edit: eric abi eşliğinde, klasik.
edit 2: aaa çok şaşkınım o kadar uzun uzun yazdım kaydolmamış. o kadar da hislenip yazmıştım hayatımdaki önemli detayı es geçtiğim için. neyse tekrar duygusal moda bürüneyim.
tamamiyle hür irademle yazıyorum hdjck
yumiyumum sosyal yumurcakım gibi önemli detayı nasıl olur da es geçerim hiiiiç bilmiyorm bdjflg ama hayatımda uzun yıllardır olduğu ve artık hayatımın demirbaşından olduğu için belki de normal algılıyorum fakat her ne olursa olsun o güzel detaya da birkaç söz etmem gerekiyor. geçenlerde doğum günüydü ve iyi ki doğmuş, iyi ki tanışabilmişiz. tanışmadan önce entry içeriği ve görsellerden anlamıştım iyi anlaşacağımızı fakat tahmin etmiyordum açıkçası bu kadarını. espri daha aklıma gelir gibi olmadan, o anlamış ve gülmüş oluyor. bu frekans nasıl tuttu hiç bilmiyorum fakat o benim üst versiyonum onun bilincindeyim. donanımlı, esprili, sesi ve tipi güzel, umut karikatürleri son kalesi, merhametli. dışı da soğuk değil ama içinin sıcak olduğunu biliyorum. kimseye aktaramadığım ve dibe doğru ilerlediğimde, umut gibi beliriyor. bunu yapay telkinlerle de yapmıyor. hakikatleri söylüyor ve nasıl oluyorsa üzgünlük grevimi güldürmeyi başararak sonlandırıyor. benim için ifade ettiği anlamı açıklamak epey güç fakat büyük yeri var ( kocaman adam olmasından bağımsız) umarım hayatımdan eksilmez bu vip insan. canımmm yeni övdümmm o yüzden başlığına daha ayık kafa ama hislenince uğrayacağım. hayatıma dokunduğun parmak izin sanki hep samimiyet kilidini açacakmış gibi ve yine biliyorum ki sadece benim için değil birçok kişi için önemli yerin var. minnetle ekrana baktığım birkaç dakikadan sonra… daha uzun gözüksğn diye üç noktayı abartırdım da onu da anlarsın şimdi sen elinde cetvellebdjcklv
hep mutlu ol çünkü sen mutsuz olursan toplam 2 kişi mutsuz olur.
seni çok seviyorum, iyi ki varsın. buranın bana kattığı kaliteli ve kalıcı ender kişilerden. geçen senelerimde de vardın, bu senemde de. geleceğe de not olsun, ilerde laf atarken malzemem olur. teşekkürler ulu, bu konuda sana minnettarım. arasam bulamazdım hdjfgpg
özetle: teşekkürler ve sevgiler kalp kalp
sevdiğim bölümü okumak için önceki bölümü son yılımda bırakmıştım, hatırlıyorum da burdaki arkadaşların da fikrini almıştım. destekleyen de vardı, aptallık etme bihter diyen de. tabii ki aptallığı seçtim bsjfkg mezun oldum ve sonunda kep atabildim. topuklu ayakkabıyı yıllar sonra giyip şıkıdım şıkıdım diplomama yürüdüm, gerçek mi diye dişle kontrol edildi. öncesinde uzunca bir dönem bitirme projesiyle uğraşıldı, oturmaktan psycho filmindeki kadın gibi yer oluşacaktı ki dedim abartmıyım arada dolaşayım edeyim. neyse ki a+ ile geçtik, ilk vakamı görmüş oldum. sonra o dönem hislerini ufak ufak belirten fakat dersten her şeyi gri gören ben, elinde kırmızı kalbiyle duran sevgilimi görememişim. artık sonlara yaklaşınca ve renkler canlanmaya başlayınca, hayata dönüp duygularımı hissetmeye başladım. devam etmekte olan güzel bir ilişkimiz var. eskiii kadiiimm dostumla tekrar konuşabilme fırsatımız doğdu. değişmiştik, farklı bakabiliyorduk, hatalarımızın farkındaydık. onu hayat yoluma tekrar katabilmenin mutluluğunu yaşadım, yaşıyorum. (hiç paragrafa bölmüyorum ki bunu okuyan ve kpssye çalışan varsa anlam bütünlüğünü korumak için nereden ayrılması gerektiğini bulsun)
düşünüyorum da hafızamı zorlamam gerekecek gibi. kopya çekmek istedim fotoğraflara bakıp, anılardan dolayı gözüm dalmış. bir sene önce güzelmişim de bu sene ne olduysa çökmüşüm, ekonomik sebepler +10 yaş katmış. neyse bu yazımızda dönemin ekonomik izlerini görmesek de olur.
devam edelim, genelde stajlarda geçmiş ömrüm. çocuk evlerinde staj yaptığımda, ora çok farklı bir deneyim kattı. hayatın toz pembe olmadığının farkındaydım fakat madalyonun karanlık yüzünün içine çekilmiş gibiydim. çocuklar için daha yaşanılası projeler oluşturmaya başladım kafamda, maddi güç bulduğumda uygulamaya da sokmak isterim. fakat sanırım en çok sarsan, aile yapısının çürümekte olduğuna şahit olmaktı. o zamanlar hem idealist hem karamsardım. beni zorlayan bir süreçti. sonraki stajım iyiydi, bir sonrakinde daha çok vaka gördüm. alanın içinde olmanın mutluluğu artıyordu. farkındalığım da doğru orantılı olacak şekilde. bilen bilir farkındalık yüklenmesi sindirilmesi başta zor olabiliyor. insanlara yaklaşımım değişmeye başlıyordu yavaş yavaş da olsa fark ediyordum. fakat tek değişen yaklaşımım değil, duygu/düşünce/davranışım da değişiyordu. sakinim eskisine nazaran, belki fazlasıyla. gece stajdan eve dönerken arabaların, evlerin, gökdelenlerin birkaç saniye eşlik ettiğim ışıklarıyla huzur doluyordum.
bölümden önce ve sonra olarak kendimi bölmeye başladığımın farkındaydım.
son zamanlarda ise uzunca süren hastane koşturmalarım. hastanelere artık giderken ayağım esmeye başlamıştı. şu an bile hastanelik işim olsa adımlarım geri geri gider. neyse, doktor (muhtemelen güzel bir gün geçirmiyordu) direkt “ilerde kanser olabilirsin hemen ameliyat olmalısın” gibi bir cümleyi beklemediğim anda yüzüme vurmuş, dayanağı olmayan ben oturmakta çözümü bulabilmiştim. evrakları başka yere götürürken öğle molasına çıkmışlardı, ağlamamı durduramadım o mola bitene kadar. iyi ağlamıştım o sıra. annemin “ağlıyor musun, saçmalama eve gel bir hal çaresi bulunur kızım bir şey olmaz” azarı iyi gelmişti. aldım belgeleri doktordan eve gittim. o doktor umarım insan psikolojisi üzerine de okumalar yapar, birilerinin hayatındaki riskten bahsederken o yüz ifadesi ses tonu hoş değildi ve de paaat diye söylemesi. sonraki gün başka doktora gittim, diğer doktorun söylediklerini ilettim. riskin olduğunu fakat endişemi giderecek şekilde durumu ve neler yapılacağını açıkladı. bilgi vermesi yeterli oldu kısaca, kendisine teşekkür ederim. başka bir doktordan randevu alıp ameliyatımı oldum. korkuyordum çünkü riskler anlatılmıştı. neyse ki sağlıklı şekilde atlattım, ameliyat izlerim olmasa bunları bastıracaktım muhtemelen fakat hatırlatıyor kendini. anneme de teşekkürler, zorlu süreçte hep yanımdaydı. narkoz etkisinde bile anne diye sayıklamam normal shjfkf kadını hastane haricinde de bi yerlere götürmem lazım bunu fark ettim yazdıkça.
arkadaşlarım nişanlandı, birçoğu ciddi ilişkiler yaptı. geçen bir arkadaşımın baba olacağını öğrendim, hala oluyorum hadi bakalım. onu 2023 başlığında paylaşacağım.
2021’in son demlerinde uzun soluklu bir terapi eğitimi almaya başladım. hala devam ediyor nasıl bir soluksa. o eğitim ve sonrakiler sayesinde bebe adımları atmaya başladım alanda. geri kalan kısım 2022’ye giriyor.
2021’i sonlandırırken ailem ve sevdiğim beyleydim. sağlıklıydım, sağlıklıydılar. huzurluydum. sanırım bundan ötesinin olmadığını anladım.
2021 psikologlukta bebe adımlarımı attığım, insanların hayatına dokunurken kendime temas etmede beni bir tık ileri götüren ve iyi olan erkek arkadaşımın hayatıma katıldığı yıl oldu.
iyisiyle kötüsüyle yaşandın bittin. kaybolan yıllardan olma diye bu yazım.
elveda 2021.
edit: eric abi eşliğinde, klasik.
edit 2: aaa çok şaşkınım o kadar uzun uzun yazdım kaydolmamış. o kadar da hislenip yazmıştım hayatımdaki önemli detayı es geçtiğim için. neyse tekrar duygusal moda bürüneyim.
tamamiyle hür irademle yazıyorum hdjck
yumiyumum sosyal yumurcakım gibi önemli detayı nasıl olur da es geçerim hiiiiç bilmiyorm bdjflg ama hayatımda uzun yıllardır olduğu ve artık hayatımın demirbaşından olduğu için belki de normal algılıyorum fakat her ne olursa olsun o güzel detaya da birkaç söz etmem gerekiyor. geçenlerde doğum günüydü ve iyi ki doğmuş, iyi ki tanışabilmişiz. tanışmadan önce entry içeriği ve görsellerden anlamıştım iyi anlaşacağımızı fakat tahmin etmiyordum açıkçası bu kadarını. espri daha aklıma gelir gibi olmadan, o anlamış ve gülmüş oluyor. bu frekans nasıl tuttu hiç bilmiyorum fakat o benim üst versiyonum onun bilincindeyim. donanımlı, esprili, sesi ve tipi güzel, umut karikatürleri son kalesi, merhametli. dışı da soğuk değil ama içinin sıcak olduğunu biliyorum. kimseye aktaramadığım ve dibe doğru ilerlediğimde, umut gibi beliriyor. bunu yapay telkinlerle de yapmıyor. hakikatleri söylüyor ve nasıl oluyorsa üzgünlük grevimi güldürmeyi başararak sonlandırıyor. benim için ifade ettiği anlamı açıklamak epey güç fakat büyük yeri var ( kocaman adam olmasından bağımsız) umarım hayatımdan eksilmez bu vip insan. canımmm yeni övdümmm o yüzden başlığına daha ayık kafa ama hislenince uğrayacağım. hayatıma dokunduğun parmak izin sanki hep samimiyet kilidini açacakmış gibi ve yine biliyorum ki sadece benim için değil birçok kişi için önemli yerin var. minnetle ekrana baktığım birkaç dakikadan sonra… daha uzun gözüksğn diye üç noktayı abartırdım da onu da anlarsın şimdi sen elinde cetvellebdjcklv
hep mutlu ol çünkü sen mutsuz olursan toplam 2 kişi mutsuz olur.
seni çok seviyorum, iyi ki varsın. buranın bana kattığı kaliteli ve kalıcı ender kişilerden. geçen senelerimde de vardın, bu senemde de. geleceğe de not olsun, ilerde laf atarken malzemem olur. teşekkürler ulu, bu konuda sana minnettarım. arasam bulamazdım hdjfgpg
özetle: teşekkürler ve sevgiler kalp kalp
güncel Önemli Başlıklar