sözlük yazarlarının itirafları

Yani, düşünüyorum da bazen. Bunun nesi yanlış ki diye. Birine değer vermenin, onun için çabalamanın nesi yanlış olabilir ki. Bunu yapmak neden soğutur ki insanı birbirinden. Fedakarlık yapabilmek neden acizlik, muhtaçlık olarak algılanır ki.
Neden bir şeyleri rayına oturtmaya çalıştığımda iyice yoldan sapıyor ki. Illa karşı tarafa değersiz gibi mi davranmamız lazım, değerli olabilmek için. Bu o kadar saçma geliyor ki, yani mantığını anlayamıyorum. Neden abi neden yani, ben senin için x y z olayından vazgeçmiş, sana gelmişsem. Bu neden ters teper ki. Gücün ölçüsü bu mu yani, kimseye değer vermeyecek kadar güçlüyüm diyebilmek mi cidden. Değer verdiğimizde ne kaybederiz ki, karşılığını anladığımız müddetçe. Yoldan geçen biri misin sen benim için de sana değer vermek bir acizlik olsun.
Sen kendini ne sanıyorsun ki dediler sonra. Sanki ben bunu her gün kendime sormuyormuşum gibi. Kendi kendime gülüyorum bazen, bu o kadar saçma geliyor ki çünkü, bu kadar zor mu birine bir yer açmak, ya da insanlar kendini bu kadar mı savunmasız hissediyor birine değer verdiğinde. Hayatın tüm olayı bu kadar basit mi ya da, seven sikilir, siken sevilir. Bu muydu yani yüzyıllardır aranan hayatın anlamı. Bence, bu basit olanı ve, herkes de basit olanı seçmiş, daha sonra da herkesin sorgulamak bile istemediği bir hayat şekli olmuş.
Hala anlamıyorum, nasıl kötü bir şey olabilirdi ki, birine değer vermek. Nasıl.