gecenin şiiri

Yolların sevdama çıkar
Sevdam ki benim ekmeğim
Aşkım çelik kanatlı
Omuzlarım sensizliğin ağır mahpusluğuyla cezalı
Zincirlerim çürütür
Sana varamamanın ağır çaresizliği içinde kıvranmaktan bitap düşmüş ayaklarımı
Oysa ayaklarım aradan geçen yılların ihtiyar şahidi
Bahar gelir bizim ellere
Ama karasenir hala uslanmaz
Hala avuçlarımı parçalar
Hem de ellerim ellerini tutmaya muhtaç kalmaya gebe iken
Lime lime eder sensizlikten göğsümü paralayan ellerimi
Etim erir geceye karışır
Ben geceye
Geceyle gelirim sana
Koyu karanlığın en dip dalgasında
Acılarım fısıldar sana
Daha bebe iken sana sevdalandığımı
Kundakta iken hasret çekmeye başladığımı
Anamın bana gebe iken attığı her çığlığın
Senin yollarına varmağa çabalarken aşınan kaldırımların gıcırtısı olacağını
Zaman zamana çatar
Gözlerim gözlerine değince
Mahpusumun betonunda karanfiller biter
Çıplak, prangadan zayıf düşmüş ayaklarım
Paslı yollarında Ankaranın, yorgun düşünce