bugün

sevilen şiirin en vurucu cümlesi

"Sana yaşamak düşer çarkların gövdesinde."
---
Beraberce bir müzik zevkimiz vardı, enstrümanlarla olan. Daha doğrusu biz, bizken kalbinden söyleyen insanları dinlerdik. Şimdi ben benim, o başkasıyla "biz". Ve o kapitalizmin sunduğu sanat nesnelerine bıraktı kendisin, tabii buna sanat denebilirse ! Dinlenmek, dahası satılmak için yapılmış müziklere. Sadece müziği dinlerdik, herhangi bir şey yaparken tüketmek için olanlar bizim için müzik değildi. Ancak şimdi ot çekerken kafa olsun diye yapılmış müziklerle "lathouse"u hissetme derdinde...