yalnızlık

bazen içinde olmak istediğim, bazense dipsiz kuyu gibi çıkamayacağımı hissettiğim durum. yalnız olmak istediğimde değil de içindeyken boğulmuşsam, beni korkutan bazı düşünceler geliyor önleyemiyorum. ciddi anlamda yalnız kalmış, kalana kadar yalnız bırakılmaya zorlanmış hissediyorum. ne yaparsam beğenmeyen eleştiren, o bencillikle vakti geldiğinde kendi istediğini yapanların iki yüzlülüğü midemi bulandırıyor. insan yetiştirmeyi hapse tıkmak, ara ara verdiği izinleri gözüne soka soka hapiste olduğunu fark ettirmeme taktikleri artık gözlerimi kanatıyor. ergen bir çocuk gibi cezalandırmayı istiyorum büyük bir bedelle. bu düşünceleri bu yaşta düşündüren zamanında bir şeylerin yanlışlığını şimdi fark etmem midir bilmiyorum. aslında hiçbir şey bilmiyorum.