halk içre bir âyineyim herkes bakar bir ân görür,
her ne görür kendi yüzün ger yahşi ger yaman görür.
(halk arasında bir aynayım herkes bakar bir ân görür, her ne görürse kendi canından ya güzellik, ya kötülük görür)
beyti şerh edelim,
niyazi mısri kendisini âyineyim derken, diğer insanlar karşısında kendisini edilgen kılmaktadır. benliğini, kibrini boşa çıkarmaktır ki, bu hal ona karşı yapılan düşünce ve fiiliyatın ilk sonucu olan bakmak fiiline de ulaştırır. her insan bakar, baktığı sadece bir ândır. insan ân müddetince yaşar ve ölür. zamanda sadece ân hükmedersin. geçmiş ve gelecek dahi ândan ibarettir. görmek ise bakış sonrasında kalpte olan hakikati aşikar kılar. insan kalbi güzel ise güzele tabii olur, kötü ise kötü nefsi mertebesince kötü görür.
daha yazardım, belki sonra editlerim niyazi mısri'nin kendisini daha iyi anlayabilme şerefine nail olursam.
