düşün ki o bunu okuyor

En çok da giden onca yıla, feda edilen yüzlerce şeye değmediğini anladığımda yıkıldım. Oysaki ben gecelerce ağlamıştım sana yana yakıla... oysaki ben dünyada tek eşim bilmiştim seni... sahi sevdiceğim hiç mi vicdanın sızlamadı ben onca gece yastığımı gözyaşlarımla yıkarken? Nasıl rahat yatabildin yatağında? Hep sen daha çok severdin ama bu sefer sevginden de öte acıttın, yaktın canımı. Öyle ki keşke hiç olmasaydık dedim... iki yabancıyız ya hani birbirimize artık, ben hala alışamadım özür dilerim... yüreğim çatır çutur kırılırken dönemedim dünyaya çok özür dilerim senin gibi hemen işime gücüme adapte olamadığım, yeni bir hayata göz kırpamadığım için... en çok da kendimden özür dilerim Allah’ın verdiği bu canı böylesine heba ettiğim için... ama yok olmuyor canım yanıyor, içim acıyor, geçiremiyorum içimdeki bu yarayı. Olmuyor, sadece uzun uzun canım yanıyor...