eskil bir ülkeden bir yolcuya rastladım
dedi ki; koca bir anıtın iki ayağı duruyor
çölün tam ortasında, kumların tam üzerinde
yarı batmış, kaşları çatık yüzüyle bir baş
büzülmüş dudaklarıyla sanki sesleniyor
yontucunun nice tutkularını yakalayıp
şimdi bile yaşayan bu cansız şeylere aktardığı
elleriyle taklit ettiği ve kalbiyle beslediği
anıtın kaidesinde şunlar okunuyor:
'ben krallar kralı ozmandias’ım.'
ey güçlü olan, şu yaptığım işlere bak ve titre
o tarihi anıtın, uçsuz bucaksız çevresinde
arasan sadece koca bir gövde ve kalıntılar
başkaca uzanıp giden yalnızlık ve kumlar.
