gecenin şiiri

pencerenin önünde
bir sessiz adam
işsiz, çaresiz bir adam
aldı kalemi eline
yazmaya başlıyacak seni
kapının sesi
misafirlerim vardı sevgilim
gelmişlerde işte
üç çay koydum
biri sana benziyordu sevgilim
haber vermeye gelmişlerdi, mutsuzlardı
hayrola dedim
öldü dediler

aldım kalemi elime vasiyet için
ismini söylediler
o olamaz dedim
anlattılar seni bana sevgilim
sanki daha iyi tanıyormuşcusuna
ölen sen değildin sevgilim
biz ölmüştük meğer.