bugün

sözlük yazarlarının itirafları

kendimi kolay açan biri değilim. bunları yazmak zor gelse de paylaşmak istiyorum. kimliğim belli olmadan yazmak, karanlıktan yükselen ses gibi. Bu belirsizliğin verdiği rahatlıkla, güvenle yazıyorum. Daha çok içedönük, kendi kendime yetinebilen biriyim. Yakın dostlarımla derin sohbetler etmeyi severim, ama onlarla da paylaşamadığım şeyler kalıyor içimde. birçok kişinin bunu yaşıyor olması normal olduğumu hissettiriyor.
itiraf etmeliyim ki bazen kendimi çekilmez buluyorum. Sözlerimi, davranışlarımı değerlendirdiğimde pişmanlık duyuyorum ve kendime güvenimi o an yitirmiş gibi hissediyorum. insanın geleneksel kodlardan arınması, kemikleşmiş şemalarını yıkması kolay bir şey değil. hele benim gibi yeni yeni kendini tanımaya başlamış bir insan için hiç kolay değil. bu durumda insanın üzerindeki izleri silmesi de zorlaşıyor. her gün daha iyi bir insan olmak için dua ediyorum ama fiili duamı yeterince göstermiyorum. çaba göstermediğim için kendime öfkeleniyorum. bu öfkemin altında kendime duyduğum suçluluk yatıyor.
şimdi uyursam sabaha geçer belki. neşe ile uyanmak istiyorum.