gördüğüm en romantik sahneyi en sonunda barındıran filmdir. başka bir yerde neden duyamadığımızı anlamakta zorlandığım cahit oben bestesi müziği arka plana koyuyorsun, kemal sunal gibi bir oyuncuyu * işin merkezine yerleştiriyorsun. birden... defalarca izlenebilir sahnedir ama ağlatır uyarayım. filmin bütününü izlemek yerine sadece sonunu izlemeyin ama, hikayeyi kaçırırsınız yazık olur.
filmin city lights uyarlaması olması senaryo akışını biraz saçma yöne çekiyor diye düşünüyorum, sahneler zorlama oluyor falan. ama city lights yerine izlerseniz de benzer tadı bulursunuz. kanımca aşkı daha da iyi anlatmıştır, bu noktada da cengaverliğini daha bir bildiğimiz kartal tibet e saygı duymalı bence.
