şarkı söyleyen kadınlar

reha erdem sineması kosmos ile ayrı bir biçim alıyor gibi. gündeliğin içinde sorulmaya çalışılan sorular kosmos ile birlikte daha tiyatral ve abartılı bir dille, daha olağanüstü olaylar ve karakterlerle ve çeşitli dinsel/mitik göndermelerle ortaya çıkmaya başlıyor. insan-insan, insan-hayvan, insan-hayvan-doğa, insan-inanç ilişkileri bu biçimlerde ele alınıyor artık ve erdem'in belki de en büyük sorusu "insan nedir ki?" üzerine duruluyor hep. kosmos ile birlikte aslında bir yandan da film ile seyircinin arasındaki mesafe biraz büyüyor gibi. kosmos'ta da, jîn'de de, şarkı söyleyen kadınlar'da da izleyici bazı şeyleri sezebiliyor ancak. öteye gidemiyor sanki bu. gitmeli mi bilmiyorum ama gitmesine ihtiyaç duyuyorum bense. şarkı söyleyen kadınlar, belki de tüm reha erdem filmlerinin bir resmî geçidi. reha erdem'in arayışının başka bir noktası öte yandan. bu yüzden kıymetli. reha erdem özelinde değil ama, türk sineması içinde özgün bir iş, diyebiliriz, bence.