aşk acısından kurtulma yolları

1) onu unutmak istediğiniz sürece unutamayacağınızı bilin.
2) aşk acısı çektiğinizi kabullenin. Bunun olgunca karşılanması gereken bir süreç olduğunun farkında olun. (ağlayarak yea ben ona ağlamıyorum ki yaaağğğ demek sizi sadece embesil gibi gösterir.)
3) Kendinizi 'gerçekten' güçsüz hissediyorsanız, dimdik ayakta kalmak yerine kısa süreli bir inzivaya çekilin. Herkesten önce kendinize karşı dürüst olmak zorundasınız.
4) slow şarkıların hepsinde ona dair bir şeyler bulup ağlamaktansa, çalan şarkılardan biri sizin şarkınız olduğunda iyi anları hatırlayıp gülümseyin.
5) kendinizi hiçbir şeyin aşırısına bırakmayın. Her zaman içtiğiniz kadar sigara, her zaman içtiğiniz kadar bira, her zaman yediğiniz kadar çikolata.
6) onun neden böyle yaptığını düşünmekten sıyrılıp, 'olması gereken buymuş, önemli olan şu andan itibaren yapacaklarım' diyin. Kolay değil evet, ama hayat akıp gidiyor ve siz onu bırakırsanız hayat da sizi bırakır.
7) kendinize hastalıklı yakıştırmalar yapmayın. "acaba depresyona mı giriyorum, belki de çok daha kötü bir hastalığım var" gibi düşünceleri kafanızdan atın.
8) arkadaşlarınızla tüm gün onun hakkında konuşmayın. Ama onun tamamen rafa kaldırılmış bir konu olmasına da müsade etmeyin. Arkadaşlar arasında onu 'bip'lemek, size onu unutturmaz, onu unutmaya çalıştığınızı hatırlatır. (bkz madde 1)
9) eğer adam gibi ayrıldıysanız en fazla haftada bir kez halini hatrını sorun ve konuşmayı kısa tutun. Bu sizin kafanızdaki "öğle yemeğine çıktı mı, uyku düzeni bozuldu mu, acaba hastalandı mı" gibi basit soruların uzaklaşmasını sağlar. Püf noktası: asla ona "beni seviyor musun" diye sormayın.
10) gerçekten aşıksanız yukarıdaki dokuz maddenin hiçbiri size gerçekçi gelmeyecek. Ama bilmelisiniz ki o ve yaşadıklarınız ne kadar gerçekse yalnızlık da o kadar gerçek.