the tree of life

sürpriz bir film. filmin yönetmenine dikkat etmemiştim ve ilk 5dk içinde pencere ve perdenin salınışı kamera açısı bana direkt bu mallick dedirrti ve filmin kapağına bakınca yanılmadığımı anladım. mallick'in ve oyuncularının sanatlarını konuşturdukları bir film. özelikle doğadan kopmuş insanın yabancılaşmasını ve sonradan yeniden kurulan daha doğrusu anımsanan bağlantının tekrar canlanışını trajik bir şekilde işlemiş. film tipik bir mallick filmi : ağır görsel efektler, su, rüzgar, ışık... doğum, ölüm ve içinde bulunduğumuz sonsuz döngü.. tabii ki mallick gibi bir felsefeciden de bu beklenir ki bu açıdan şaşırtıcı değil ama tam bir şölen...
içinde bulunduğumuz çağda temel varoluş sorunlarına, modern insanın içine düştüğü dehşetin direkt özne iniyor mallick. senaryo ile ilgili eleştirileri anlamıyorum çünkü çok çok güçlü bir senaryosu var...

insan olmanın dehşetiyle görkemini dengelemek, işte sanatın bence temel işlevi ve mallick bu işte büyük bir usta...