Rutinimin bozulması bende anksiyete yapıyor. Tatil olabilir bu ya da yeni bir iş ama rutinim bozulunca benim çarpıntı başlıyor. uykusuz geceler başlıyor. Derin bir nefes alıp yolumda ilerliyorum yapmam gerekeni yapıyorum ama yine de hayat kalitemi düşürüyor bu durum.
çok öfkeliyim sözlük bir yerlere haykırmam lazımdı sana haykırıyorum. Çok mutsuzum. 5 senemi verdiğim işimden iyi de çalışmama rağmen kovuldum. Yerime birini aldılar masamı ona verdiler. neyse ki o gelmeden ayrıldım işten. gururum kırıldı, üzüldüm, ağladım artık ne derseniz. Hala soruyorum başıma neden geldi diye. Bunu bana yapan kordinatörüme sesleniyorum. Allah belanı versin inşallah. Yaptıklarının bedelini ödemeni istiyorum, umarım hayatta en mutlu olduğun anda hevesin kursağında kalır. Umarım elinden alınır neyin varsa. Bana "artık hakkını helal eder misin bilmem" demiştin ya Helal olmasın.
Seneler önce bu başlığa yazmıştım başıma gelmeden bundan 1 ay önce başıma geldi. Önce yerime birini alacaklarını öğrendim duyduguma göre akrabaymış. sonrasında ise çıkarılacağımı öğrendim. 5 senedir özveri ile çalıştığım iş yerimden kovuldum. Hakkımı helal etmiyorum. gurur kıran, inciten bir olaymış.
Ara ara düşündüğüm eylem, muhtemelen beni unuttular yaptıklarından pişmanlık dahi duymuyorlar. Yüzlerine haykırmak istiyorum 3 senemi çaldınız. Hakkımı helal etmiyorum umarım aynı şeyi sevdikleriniz yaşar diye. Ara ara akıllarına geliyor mudur acaba?
anlatılmaz yaşanır rüyalardır gerçekten. en belirgün özelliği bir akmama durumu ve nesnelerin belirginsizleşmesi. Dün gece darmadağınık bir havalimanında uçağa ulaşmaya çalışıyordum. bindiğimi sandığım sırada binmemişim, valizlerin arasından geçiyorum, koridorlar koridor gibi değil, yollar yol gibi değil. uyanık değilim ama uyumuyorum da sanki tüm bunları beynim bana zorla kurduruyor gibi.
tatsız bir deneyim. en iyi çözüm kalkıp bir yüzü yıkamak.
genel müdürüme söylemek istiyorum bir şeyler; "sus artık, yüzünü ve sesini duymak istemiyorum. Uğraşma bizimle bırak da çalışalım. sen konuştukça çalışamıyoruz çünkü. Sen yokken işler yürüyor şirkette huzur var ama sen olunca geriliyoruz. kapın her açılışında tadımız kaçıyor, sen dışarı çıktığında ise bahar geliyor ofise, defol" demek istiyorum ama diyemem.
Genel kordinatöre çeviri yaparken önceki gün yediğim soganlı lahmacundan olsa gerek nefesim ozonu delerdi. Muhtemelen çünkü ben almıyordum. Ama sanırım müdürüm rahatsız oldu. iki gündür utanç içindeyim. Dişlerimi fırçalarım hep halbuki.
Ne yazık ki ünlü, zamanında verilmiş bir prim asla geri alınamıyor. Hak etmemiş mi? Etmiş. Yalan yok 90'lı yıllara 2000 lere damgasını vurdu adam ama artık bitti yani.
Özel sektör çalışanına kapanma olmadığı sürece tam kapanma felan olmaz. Okullar kapansın, avmler kapansın ama iş yerleri, fabrikalar açık. Böyle bir kapanma asla fayda vermez.
amirimin işten ayrılması ile işleri bana devredilecek. inanılmaz korkuyorum sözlük. hem büyük bir fırsat ve ön açılması ama bana işkence gibi geliyor. yine korkaklığımın ve kendine güvensizliğimin bana uykusuz geceler yaşattığı bir dönemdeyim. hiç bir şey bilmiyor gibiyim hiç bir şeyi yapamayacak gibi hissediyorum. yetmeyecek sanki bir şeyler. kendine güvenim neden yok. başkaları göbek atar 7 cihana duyurur beni sorumlu yapıyorlar yönetici yapacaklar diye. ben gece 2 de uyanıp uykusuz geceler geçiriyorum.
iş yerinde yaşadığı gerginlikleri atlatan, kendine güvensizliğini yenen, önerisi olan yeşillendirsin.
Mevcut Türkiye ekonomisinde geldiğimiz nokta budur. Çalışırsan aç kalmazsın, başının üstünde evin olur (kira*) bir kaç parça üstün olur o kadar. ötesi yok. rahat yaşayanlara dedesinden babasından bir şeyler kalması lazım, patron çocuğu olması lazım. Çok ciddi para kazandıran meslekler var doğru ama beyaz yaka çalışanlarda %3 lük bir dilime denk geliyor desem pasta dilimini geniş tutmuş olabilirim.
Sanırım iş arkadaşımın böyle bir sorunu var. Çok konuşuyor, çabuk sinirleniyor, dikkati dağınık ve odaklanma sorunu yaşıyor. Öfke mutluluk ve üzüntü gibi duyguları uçlarda yaşıyor. Tahamül etmesi zor biri ama bir o kadarda iyi biri.
Eski şirketimde markete gitmek bile yasaktı, yolda başımıza bir şey gelirse firma sorumlu oluyormuş. Haklı bir sebep gibi duruyor. Patrona atar yapmadan haklarımızı iyi bilmeliyiz.
Çok yoruldum yalnızlıktan, sevgili olmasada olur bir arkadaş, bir sohbet ortağı, anlaşabileceğim aynı şeylere gülebileceğim biri de yeter. Pandemi başta biz ev kuşlarına kolay geldi ama bize bile zorluyor artık.
Yeni şirketimin bulunduğu semt, varoş denebilecek bir semtmiş ama hakkını yemeyelim yeni yeni binalar yapılıyor siteler dikilmiş. Kentsel dönüşüm de gördüm zamanla koybolacak mahalle özelliği. Merkez kısmı götgöte vermiş binaların oluşturduğu bir anadolu şehri çarşısı görünümünde ufak bir AVM si var. Şimdilik bu kadar.
Olmayacak olandır, akpnin içinde bile şeriatı destekleyen sayısı azdır. Siyasal islamcı gerizekalılar hayal görüyor. Ha olduda zorla yapmaya kalkıştılar. O zaman sonu kötü olur onlar için.
