bugün
- anın görüntüsü14
- galatasaray'ın ünlü bir hakemle anlaşması15
- sözlük erkeklerinin fotoğraf atmaması15
- kuresele yavsayan gotler tam liste15
- 4 israilli rehine için 274 filistinli ölmesi10
- arkadaşlar sizce bu bana yakışır mı10
- beyler moralim bozuk yardımcı olur musunuz9
- türbanlı bacımızın milletin ortasında öpüşmesi22
- bizi tanrı değil bilim kurtaracak23
- aydinoglu bombala22
- bik bik kiraz yerken siz fakirler ne yapıyorsunuz15
- erkeklerin çoğunun yalnız olması11
- kürt milliyetçiliğinin çok komik olması10
- bir kızın sizi sevip sevmediğini anlama yöntemleri9
- tebliğcilerin insanların giyimine karışması15
- üstteki yazar sevdiği ve sevmediği iki şey11
- allah'ı seven insan9
- vatanınızın kıymetini bilen diyen gurbetçi16
- ramazanda anne sütü içmeyen oruçlu bebek12
- atatürk'ün yabancılarla evliliği desteklememesi14
- tehlike içermeyen köpeği götüreni durdurmak15
- ellerim bos gonlum hos10
- ağzı göt gibi kokan erkek8
- 3 çarpı 3 çarpı 38
- gideon reid morgan jj30
- lise mezuniyet törenleri11
- hapistekiler birbirine mi basıyor sorunsalı8
- sözlük bir tımarhane olsa doktoru kim olurdu12
- sokak köpekleri11
- magnum un 2 tl olduğu yıllar10
- erkekleri aşağılayan kadın9
- ali koç12
- sözlükten hatun kaldırmak24
- rte türkiyenin geleceğinin garantisidir15
- amerikan film klişeleri13
- magicovento14
- meral akşener9
- kuduz karantinası olan bölgeden 35 köpek almak13
- çağırılan yere gitmemek için bulunan bahaneler17
- en sevmediğiniz sözlük yazarları16
- herkesle iyi geçinmek13
- uzay pornosunun adı ne olmalı17
- cinlerin musallat olma sebepleri21
- hangi yazar hangi burç14
- kur koruma ne demek14
- kalp krizi8
- yalnguk oglu10
- 25 yaşındaki kız 38 yaşındaki erkek ilişkisi15
- kız arkadaşı yüzünden kendini asan genç8
- özgür özel8
entry'ler (687)
Mutsuzum.
Bu gece hayatımdaki kimseyi sevmiyorum ve istemiyorum. Alkol almadım ama alsam bile böyle hissetmezdim. Bugün hiçbirşey de olmadı aslında. Sadece biraz yorgunum. Oturup saatlerce boş duvara bakıp düşündüm dinleneyim biraz derken. Düşünürken geçmişe daldım. Yaptığım hatalar, girdiğim günahlar, aslında birileri bilmese de kendim bildiğim kötü şeyler.
Sonra şuanı düşündüm. Kendimi sevmediğimi farkettim, hatta nefret ettiğimi. Elimde olmadan hiç istemediğim halde kimseyi kırmamak için yaptığım onca şeyi düşündüm. insanları üzmemek için kendimi çok üzmüşüm, bu yüzden nefret ettim.
Hayatımdaki herşeye baktım, tek tek gözden geçirdim. 5 yıllık kız arkadaşımı sevmiyorum bu gece, ailemi sevmiyorum, yaşadığım evi sevmiyorum, yaşadığım şehri sevmiyorum, bu ülkeyi hatta dünyayı sevmiyorum bu gece. Peki neden bu durumu düzeltecek gücü kendimde bulamıyorum? Çünkü sadece kendi iyiliğimi düşünüp insanları kırabilecek kadar cesur değilim. Herşeyi öylece bırakıp gidebilecek kadar cesur değilim. Beynim radikal kararlar verse bile içimde birşeyler buna izin vermicek biliyorum.
Sonra geleceğime baktım göz kararı. Olacakları katiyen bilmesem de tahmin etmesi zor değildi. Böyle mutsuz yaşamaya devam edeceğim belliydi. Yine insanları kırmaya, onlara "Hayır" demeye, "Sevmiyorum" demeye yada "Umrumda değilsin" demeye cesaret edemicektim. Yine kendi istediğimi yapamicaktım belliydi.
Keşke aklı olan bir varlık olmasaydım!
Koskoca uzayda canlı olarak yerimi almışım. Koca evrende dünyaya denk gelmişim. Dünyada milyarlarca canlı türü varken aklı olan ve düşünebilen tek canlı olan insan olarak doğmuşum. Ne acı, ne şanssızlık! Benim için bu gece dünyadaki en değerli canlı insan değil. Hatta aklının olması onu değerli değilde en değersizi yapar. Ne sinsi planlar, ne kötü düşünceler dönüyor o akılda. Ne kötülükler yapılıyor akıl sayesinde. Ne berbat bir varlık! Salyangoz olmayı tercih ederdim bu gece. Yorgunum. Yada asırlık duvarda bir yosun.
Dünyada Ortadoğuya denk gelmişim, Ortadoğuda Türkiye, sonra bu şehir, bu akrabalar, bu ev ve bu aile. Yorgunum. Ne işim var benim şuan burda? Aslında herşey 1 saniyeye bakıyor. Tek 1 saniye. Sırt çantama 1 havlu birkaç iç çamaşırı, 3 tişört 1 şort sıkıştırıp, telefonumdan hattı söküp, kaskımı kafama geçirip motosikletime atlayıp herşeyi geride bırakabilirdim. Belkide bu yazıyı yazmasaydım şuan kaskımın içinde kahkahalar atarak uzaklaşıyordum. Yapamam. Yorgunum. Üzgünüm. Korkağım.
Sonra şuanı düşündüm. Kendimi sevmediğimi farkettim, hatta nefret ettiğimi. Elimde olmadan hiç istemediğim halde kimseyi kırmamak için yaptığım onca şeyi düşündüm. insanları üzmemek için kendimi çok üzmüşüm, bu yüzden nefret ettim.
Hayatımdaki herşeye baktım, tek tek gözden geçirdim. 5 yıllık kız arkadaşımı sevmiyorum bu gece, ailemi sevmiyorum, yaşadığım evi sevmiyorum, yaşadığım şehri sevmiyorum, bu ülkeyi hatta dünyayı sevmiyorum bu gece. Peki neden bu durumu düzeltecek gücü kendimde bulamıyorum? Çünkü sadece kendi iyiliğimi düşünüp insanları kırabilecek kadar cesur değilim. Herşeyi öylece bırakıp gidebilecek kadar cesur değilim. Beynim radikal kararlar verse bile içimde birşeyler buna izin vermicek biliyorum.
Sonra geleceğime baktım göz kararı. Olacakları katiyen bilmesem de tahmin etmesi zor değildi. Böyle mutsuz yaşamaya devam edeceğim belliydi. Yine insanları kırmaya, onlara "Hayır" demeye, "Sevmiyorum" demeye yada "Umrumda değilsin" demeye cesaret edemicektim. Yine kendi istediğimi yapamicaktım belliydi.
Keşke aklı olan bir varlık olmasaydım!
Koskoca uzayda canlı olarak yerimi almışım. Koca evrende dünyaya denk gelmişim. Dünyada milyarlarca canlı türü varken aklı olan ve düşünebilen tek canlı olan insan olarak doğmuşum. Ne acı, ne şanssızlık! Benim için bu gece dünyadaki en değerli canlı insan değil. Hatta aklının olması onu değerli değilde en değersizi yapar. Ne sinsi planlar, ne kötü düşünceler dönüyor o akılda. Ne kötülükler yapılıyor akıl sayesinde. Ne berbat bir varlık! Salyangoz olmayı tercih ederdim bu gece. Yorgunum. Yada asırlık duvarda bir yosun.
Dünyada Ortadoğuya denk gelmişim, Ortadoğuda Türkiye, sonra bu şehir, bu akrabalar, bu ev ve bu aile. Yorgunum. Ne işim var benim şuan burda? Aslında herşey 1 saniyeye bakıyor. Tek 1 saniye. Sırt çantama 1 havlu birkaç iç çamaşırı, 3 tişört 1 şort sıkıştırıp, telefonumdan hattı söküp, kaskımı kafama geçirip motosikletime atlayıp herşeyi geride bırakabilirdim. Belkide bu yazıyı yazmasaydım şuan kaskımın içinde kahkahalar atarak uzaklaşıyordum. Yapamam. Yorgunum. Üzgünüm. Korkağım.
Varmış da yokmuş gibi. Yada varmış da keşke olmasaymış daha iyiymiş gibi.
Annen de nasiplenmiş olmasın?
Okuma yazma bilmek uludağ sözlükte yazar olmak için yeterlidir. Ama güzel yazar olabilmek için birikim ve yaşanmışlık gerekir.
günün nasıl geçti benimle paylaşırmısın dedim. Bayaa paylaştı benimle. Yetti yani 2 3 fotoğraf karesi. Tek kelimesiz acelece işaretlenip toplu şekilde yollanmış. Ananı sikim sinirlendim. Çaylağa çevirin beni sözlükte yazamaz olayım.
Pişmanım. Pişman edildim. Gerçekten çok pişmanım. Bilsem hayatımı bu denli bi pişmalığa sürüklermiydim? Keşke demicem ama sanırım sonsuza dek pişman olucam. Yada ömrümün sonu yakın olacak.
Hissediyorum, Yakında öyle küsücem ki kendimle bile konuşmicam.
Dün gece saat 02.30 civarı evin 200mt uzağındaki petrolden çakmağım bittiği için gidip kibrit aldım eve döndüm. Tam kibriti açtım içinden bir tane çıkardım sigaramı tellendiricem bi çaktım boş, bi tane daha çıkardım televizyona bakarak onuda çaktım anaa baktım o da boş, ulan aq dedim çakmağın gazı bitti kibritinde fosforlu ucu bitmiş.. Alıyorum boş alıyorum boş, bi açtım kutuyu kutu yarım o yarımında yarısı boş çöp. Bide şerefsiz benden 50krş aldı, ulan bu kibrit eskiden bakkallarda 100bin (10krş) değilmiydi aq.
görsel
Şimdi gidicem oraya elemanın götüne sokucam bunu. Kibritle kazıkmı atılır aq el insaf.
görsel
Şimdi gidicem oraya elemanın götüne sokucam bunu. Kibritle kazıkmı atılır aq el insaf.
Geçen kış ören ve halihazırda sevgilim olan kızdır. Elleri öpülesi çok yaşasın. Götü bi kurtarim basıcam nikahı.
Patlama ve can kaybı olmamışsa (teröristler hariç) iyi diyebileceğimiz durum. Şuanda o tarafa yolum düştüğü için tedirgin etmiştir.
Bu saate kadar sürekli aktif olarak kullandığım ancak son yarım saattir bir türlü giremediğim sözlüğümüzün mobil uyumlu sitesi. Engellenmiş gibi bir hata veriyor. Bilgisi olan varsa paylaşsın sinir eden bir durum.
Terör olayları olmasa çok gelişebilecek potanasiyele sahip ilimiz. inşallah yurdumuzdan pkk gibi terör örgürlerini kurutursak diyarbakır şehrindede gelişmeler olup rahat rahat gidilebilir gezilebilir gelişmiş bir şehir olur. Bir karadenizli olarak şırnak, hakkari vb. Terör olaylarının çok olduğu illerimiz içinde aynı şeyi düşünüyorum. Kahrolsun pkk illeti ve bütün terör örgütleri.
Bize ne Aq.
Ben trabzon gibi biyerde yangın çıkmasına şaşırdım, yazın yanması bile çok zorken kışın bilerek yakmaya çalışsan yakamazsın ulan nasıl olmuş bu.
Muhtemelen nick altına entry girilmesi için peşpeşe trol yazılar yazarak dikkat çekmeye çalışan bir adet ergen.
Sanırım 6-7 yaşlarındaydım abimde benden 6 yaş büyük, ben karadenizliyim ve o bölgede köylerde falan hemen hemen herkeste silah vardır. Bi gün köyde evdeyiz abimle evde kimse yok, abim babamın yattığı yatağın altında duran tabancasını keşfetmiş almış kurcalıyor.
Neyse abim şarjördeki mermiyi boşaltıp tekrar takıyor, haznede mermi varken şarjörden mermi çekip haznedekini fırlatıyor, bütün mermileri boşaltıp boş silahta tetil falan çekiyor, malumunuz o yaşlarda yasak olan bişey bulundumu illaki iyice kurcalanır, o da öyle sürekli bişeyler yapıyor falan.
Sonra bi ara geldi silahı kafama dayadı "sıkimmi lan hee sıkim mi" falan diyo, bende daha çok küçüğüm korkuyorum silahtan falan ben "dur abi, abi dur" faln dedim korkudan kaçtım, tam odadan dışarıya çıkıp tuvalete yöneldim silah arkamdan patladı.
Ben korkudan tuvalete girdim kapıyı falan kilitledim çok korkmuştum, sonra abim geldi beni ikna etti çıktım tuvaletten.
Bu deli meğerse silahın emniyetini kapalı zannedermiş başıma dayarken, ben eğer kaçmasaydım yanlışlıkla kafama sıkıcaktı saniyelerle kurtuldum. O da kormuş bayaa dün gibi hatırlarım eli ayağı titriyodu.
O zamanlar abim orta okulda, benim arkamdan sıktığı kurşun evin duvarında oyuk oluşturmuş, okulda alçı dersi görmüşler abim hemen alçı hazırlayıp deliği kapatmıştı... Ama iyiki ben kaçmışım yoksa benim kafamda açılan deliği alçıyla kapatamazdı..
Neyse abim şarjördeki mermiyi boşaltıp tekrar takıyor, haznede mermi varken şarjörden mermi çekip haznedekini fırlatıyor, bütün mermileri boşaltıp boş silahta tetil falan çekiyor, malumunuz o yaşlarda yasak olan bişey bulundumu illaki iyice kurcalanır, o da öyle sürekli bişeyler yapıyor falan.
Sonra bi ara geldi silahı kafama dayadı "sıkimmi lan hee sıkim mi" falan diyo, bende daha çok küçüğüm korkuyorum silahtan falan ben "dur abi, abi dur" faln dedim korkudan kaçtım, tam odadan dışarıya çıkıp tuvalete yöneldim silah arkamdan patladı.
Ben korkudan tuvalete girdim kapıyı falan kilitledim çok korkmuştum, sonra abim geldi beni ikna etti çıktım tuvaletten.
Bu deli meğerse silahın emniyetini kapalı zannedermiş başıma dayarken, ben eğer kaçmasaydım yanlışlıkla kafama sıkıcaktı saniyelerle kurtuldum. O da kormuş bayaa dün gibi hatırlarım eli ayağı titriyodu.
O zamanlar abim orta okulda, benim arkamdan sıktığı kurşun evin duvarında oyuk oluşturmuş, okulda alçı dersi görmüşler abim hemen alçı hazırlayıp deliği kapatmıştı... Ama iyiki ben kaçmışım yoksa benim kafamda açılan deliği alçıyla kapatamazdı..
Best greece writer.
(yunana itelenmesi gereken yazardır.)
(yunana itelenmesi gereken yazardır.)