ben çayıma bisküvi doğradığım zamanlar, babam çayını bir buçuk kaşık şekerle içerdi. buçuk da bu işte, ıslak çay kaşığının şekerliğe batırılmış hali. bu babama has bir davranıştı gözümde. hiç kimsenin babası böyle güzel çay içemezdi..
sonra babam şekeri bıraktı, sigarayı, hamur işini ve yağlı yemeği bıraktığı gibi.
çayımın tadı yoktu ne zamandır. 3 attım yemedi, 2 attım ı ıh.. sonra anladım ki onun ölçüsü bana miras kaldı. her bardak çayımda babamı hatırlıyorum. bir anma töreni gibi içiyorum çayımı.
