cahilliği savunan ortaçağ aşığı cahillerin öğretmen düşmanlığını anlayabiliyoruz, her tür rezilliğe ve ucubeye alıştırıldık sonuçta. Onlarca yıldır yürütülen istikrarlı liyakatsizlik politikalarının meyvelerinin olgunlaştığı hatta içinin geçtiği bugünlerde asıl sorulması gereken soru: "devlet kurumlarında, yaptığı göreve kendi hakkıyla gelmeyi başarabilmiş, helal ekmek yiyen memur kaldı mı?"
Önce milletvekillerini bi sikelim, imamları vaizleri beslemekten vazgeçelim, bankamatik memurlarını sabun yapalım, fahrettinin trol ordusunu çalışma kampına koyalım, beşli çetenin silinen vergi borçlarını sike sike alalım sonra düşünürüz bu konuyu.
Dikkat dağılmadan Ders işlenir, boşa geçen zaman olmaz.
Öğretmen hakettiği maaşı almıyor. Hak görüldüğü kadar öğretmenlik yapıyorlar. Kimisi görülen haktan fazlasını veriyor o ayrı.
Bekçi bile bu meslek grubundan fazla alıyor. (Burada gülünebilir). Bir meslek daha fazla nasıl ayaklar altına alınabilir gerçekten bilmiyorum.
Ha bu arada öğretmenlerin de ayrıca geri zekalı olduklarını düşünüyorum. Çünkü devasa sendikaya sahip olup bu kadar hakkını alamayan başka grup yok. Adamların odalarındaki çay ocağından kısıyorlar artık. Bunlar hala susuyor.
Yukarıdaki dokunaklı hikayeyi okuduktan sonra hafif nemli gözlerimle ben de bir anımı paylaşmak istiyorum.
Markette çalıştığım dönemde eşi çikolata krizine girmiş bir adam yana yakıla eşinin sevdiği marka çikolatayı arıyordu. Bir an kadın çantasını eşinin kafasına geçirecekti ki “o çikolatalar şurada beyefendi” dedim. Kadın birden çantasını indirdi ve eşinin verdiği çikolatayı yiyip sakinleşti. Adamın gözündeki mutluluğu görmeliydiniz. Görüyorsunuz hayatın her alanında birileri birilerinin hayatına dokunuyor.
Belki askerlerin, polislerin, maden işçilerinin, temizlik işçilerinin, karda kışta yolda olan şoförlerin de bu kadar büyük olmasa da (!) hayatımıza dokunuşları vardır.
