Birini gerçekten sevdiğinde, ilişkinin ilk zamanlarında hissettiğin o iç kıpırtısı, o tatlı heyecan, kalpteki titreme hissi. En son sekiz sene önce böyle atmış kalbim. Zaman çok acımasız.
Huzur, sakinlik, mutluluk. Yol izlerken, müzik dinlerken, sahilde otururken, kahvaltı ederken, arkadaşlarla bir şeyler içerken, bahar geldiğinde derin bi nefesle gözleri kapatıp anı beynine kazımaya çalışırken gülümsemek.
Bir kadını ölesiye kıskanmayı özledim. Düzenli ilişkiyi özledim. Geç mesaj attığımda fırça yemeyi özledim. 3 yıl önceki doğum günümde aldığı hediyeyi unutup fırça yemeyi özledim.
Çocukken Gecenin 12sinde saklambaç oynarken saklanma bahanesiyle ibnelik olsun diye arkadaşlarımı ekip evde çok pis haykirarak gülerken hissettiğim duygudur.
bungee yaptım çok güzeldi. manyaktı. herkes yapsın amk. ama atlama öncesi, manzara falan çekimleri anneme gösterdiğimde akıl mı aradın be pezevenk demişti. çocukken ağaca tırmanıp inemediğimde de demişti. adrenalin falan çok güzel de o anne tedirginliği, sarılması falan tam özlenen duygu anasını sattımın.
