yıllar önce sözlükteki ilk hesabımı çok özlediğim için, abi seni çok özledim, neredesin abi, keşke burada olsaydın şimdi, umarım yaşıyorsundur ve mutlusundur inşallah diye mesaj atmıştım ve akabinde ağlamıştım.
sonra ağlarken bir an duraksadım ve kendimi özlediğimi anladım ve sustum.
gerçekten enterasan bir durum.
bu arada düşündüm de kimseyi özlememişim başka. zaten sevmiyorum kimseyi.
(bkz: blazkowitz)
güzel türkü söylerdi acıların çocuğu. intihar etmekten zor vazgeçirmiştim kendisini.
(bkz: vexillarius of theodopolis)
yeni hesap açtı lakin artık yazmıyor. arada bir wp den itlik olsun diye sövüp duruyor.
