Öylece bakakaldım giderken ardından.
Hiç bu kadar kalmamıştı boğazımda hıçkırık.
Hani sevmek diyorlar sevmek ve ya sevmemek.
ikisinin arasında kaldım çıkışı olmayan yol misali...
"Siz hiç çok özlediniz mi?
Ben özledim mesela..
Çok demek de yetersiz.
Her gün özledim, her gece özledim.
Hiç sıkılmadan, hiç usanmadan özledim.
Özlemekten bıkmadım hiç.
Sabah gördüm, akşam özledim.
Ve sevdim ben..
Hem sevdim hem özledim..."
Bütün insanlar aşık oldukları zaman aynı acıyımı yaşıyorlar? Bence acılar aynı sadece yaşama biçimleri kullandıkları kelimeler cümleler farklı bi keresinde bi filmde izlemiştim, fransızca da ‘’özlemek’’ yerine eksik bırakmak fiili var. Mesela ‘’onu özlüyorum’’ değil de, ‘’o beni eksik bıraktı’’ diyorsun. Bence fazla anlamlı..
Tuhaf değil mi ? Onu özlemek ile eksik kalmak arasında ince bi çizgi var aslında.
bir süre sonra çok eskiyor bu duygu. belirli bir yaştan sonra anlık bir özleme hali geliyor sanki. ya da bana öyle oldu bilemedim. 20li yaşların başındayken aşıktım mesela. aynı şehirde, aynı gün görüştüğümüz halde ertesi gün gelene kadar özlerdim. 20lilerin ortasında arkadaşlarımla hep farklı şehirlerdeydik. onları özlerdim, burnumda tüterlerdi. tabi fonda aşık olduğum kişiyi özlemeye devam ederdim. kronik bir özleme hali. 30lu yılların başındaysa durum daha farklı oluyormuş. özlemiyorsun. yani özlüyorsun da öyle bir burunda tütme hali olmuyor. duygular değişiyor. koşulları ve koşulların getirdiklerini kabulleniyorsun. ihtiyar gibi yazdım ama net durum budur.
