Küçüklüğümde okul çıkışlarında annem beni okuldan almaya gelirdi. Eve dönerken yolda bir pastahane vardı. Ciddiyim adı aynen öyleydi. Oradan her seferinde bardakta puding alıp, yol boyu yerdim. Bundan yaklaşık 15 yıl sonra aynı yere gittiğimde orayı bulamadım. Sahibini falan bile araştırdım, ama hiçbir şey bulamadım. Gerçekten o mekanı çok özlüyorum.
Can yakan bir duygudur ama bende maksimum 5 dk sürüyor sonrası yine eğlence modu, zamanında çok sevsem de birini ara sıra özlesem de içimden ister istemez aman boşver dışarıda bir sürü sevebileceğin kişi var diyorum birini çok sevip bağlanmak artık saçma geliyor aşk hikayelerine doydum sanırım.
Bazı adamların, özlenmek duygusuna umarsız, sakil yaklaşmaları, egoist bir tutumla umursamaz olmalarının sebebi, özlemeyi iyi bilmeleridir.
işte bizi bir arada ve ayrı tutan bu duygunun paradoks döküntüleridir.
en sevmediğim duygulardan biri. beklemekten başka bir şeye yaramıyor. bir de bir daha hiç olmayacak bir şeyi özlemek var ki. hiç sormayın. bok gibi bir his. sadece kavuşacağını sevdiği bir şeyin bir daha olacağını bilen biri için güzel bir his olabilir.
Özlem öyle birşey ki canını çok acıtıyor, kahrediyor ama bir tek öldürmüyor. Özlemek geri dönücek bir insana ise çok güzel bir duygu hatta tatlı bir acı. Ama geri dönemicek ve bir daha asla göremiceğiniz kişiye ise acı hemde çok acıdır. Boğazının boğumlarında hissedersiniz o acıyı.
şimdi çıktığım kızla sevişirken eskisini düşünüyorsam özlemiş mi oluyorum? onla sevişirken de ondan öcekileri düşünmüştüm. bu özlem mi. yoksa doğamız gereği olan birşey mi? tüm hayatıma giren kadınları arada bi stalklarım.. birinin gözleri geliyor aklıma,birinin masum bakışı, seni seviyorum deyişi, seni (bkz: sevmiyorum) deyişi, inlemeleri, bağırışları küfürleri.. gittiğimiz yerler, odam. yediğim tokat, yediğim yemek.. herşey herkesi hatırlatabiliyor bazen. ama bu özlemek midir bilinmez
iliklerime kadar hissettiğim duygu. acı içindeyim. günler saatler geçmiyor. zaman durdu. duruşunu bakışını olur olmadık zamanlarda kavga çıkarıp hayatı bana zindan etmesini bile özledim. bu beni her gün biraz daha eritip bitiren duygu karşısında çok çaresizim.
Bilmiyorum sevdiğim, seni mi yaşadıklarımızı mı özlüyorum. Sana sinirliyim git diyen ben seni aylardır bu öfkeyle her gün yanımda isteyebilir miyim? Belki de ben eski bizi, naif seni, tatlı güler yüzünü özlüyorum. Belki de ben geçtiğimiz sokaklarda, oturduğumuz banklarda bizi arıyorum. Aklım çıksa da sen çıkamazsın aklımdan biliyorum.
Bazen birini değil, yaşadıklarını da özleyebilirsin, özlem budur. Eğer hayatından atan sensen burada ki özlem, uzaklaştırdığın kişiye değil o kişinin eski halinedir. Belki de özlem geçtiğiniz sokaklarda, oturduğunuz banklarda onu aramaktır.
