küçüktüm. 11 yaşında filan. amcamın öldüğü söylendiğinde yarın okula gider miyim acaba diye
düşündüm. üzüldüm de tabi. ama okulun olmamasına sevindim. müzik dersine takıldım sadece. başka bir gün olabilirdi. yarın ölseydi öbür gün ilk iki saat fen bilgisi vardı mesala. camiye gittik. yıkayacaklardı amcamı. karambolde girdim içeri. kimse ilgilenmemişti zaten o gün benle. sabahtan beri dolanıyordum. bi ara dayım "karnın aç mı" demişti sadece, o kadar.
çöktüm köşeye. loştu içerisi ve pestil kokuyordu. bişey gibiydi hava ama ne olduğunu çözemedim.
şimdi olsa çözerim. o zaman az şey biliyordum. yüzünü açtıklarında ilk kez bir ölü görmüş oldum.
bacaklarını, ellerini ayırdılar. ters çevirdiler sonra. hızlı hızlı yıkıyorlardı. iki kişiydiler. birinin
yıkama tarzını sevmedim. acıtıyordu sanki. kazıyordu biraz. belki de işini gerektiğinden fazla
ciddiye alıyordu. ölünce ona yıkanmak istemediğimi düşünerek korktum. ama anında yersiz buldum bu korkuyu. birçok neden vardı öyle bulmam için. tam olarak hangisinin aklıma geldiğini bile düşünmedim o yüzden. tekrar ölmüş amcamın yıkanışını izledim.
"ulan bu herif ölmeden pastırma yemiş be" dedi öldüğümde beni yıkamasını istediğim. ikisi de
aynı anda burunlarını farklı koltuk altlarına götürerek kokladılar. "he ya leş gibi kokuyor" diye onayladı öbürü. kendi koltuk altının pastırma kokması insana garip bi şekilde hoş gelir. sidiğinin de. pisliğinden, iğrençliğinden, o kötü kokudan kendine özgü bir zevk alır. ama başkasının o kokuyu hissetmesini bilmesi rahatsız eder. başarılı osuruklar göbek pislikleri gibi insana özeldir ne kadar mide bulandırıcıysa o denli tahrik edici..
dalga geçiyorlardı amcamla. vücudunu baştan aşağı yıkarken arada bir koltuk altını yalayıp "pis
herif" diye gülüyorlardı. kaçtım. halbuki seviyordum izlemeyi. sesimi duydular ama sadece arkamdan görebildiler. ölmeden iki gün önce pastırma yememeye söz verdim. bir gün önce yesem kokmam gibi geliyor. en az iki gün sanki. o yüzden pastırma yiyince üçer beşer dolu dolu
yiyorum. nasılsa kokacağım bari fazla yiyim hem de bir seferde çıksın diye. ölmenden önce
pastırma yemiş birini yıkamak kesinlikle ölen kişiyi huzursuz eden bir şey bu.
