" her şey düzelir değil mi". aslında burada çaresizlikten ziyade umut besleme isteği uyandırıyor gibi gözükse de çaresizlikten gelen bir cümle olarak düşündüm. şunu gerçekten içten söylüyorum. son iki gündür şeytanın vesveselerine çok uydum. dua edememek, duaya nasip olmamak çok ama çok kötü bir şeymiş.
"sonra çıkıyorsun dışarı, bakıyorsun güneş hala tepede. bir cigara yakıyorsun ve yıllardır kurduğun cümleyi bilmem kaçıncı kez kuruyorsun: “napalım, kısmet değilmiş…”
