Küçükken bizi yazları babaannemin yanına yaylaya gönderirlerdi… orada akşamları televizyonumuz falan yok tabi ya ateşin başında Babannem bir şeyler anlatırdı onu dinlerdik ya da balkonda battaniyenin altında gökyüzünü izleyip, konuşur gülüşürdük kuzenlerimle… kafamın o kadar rahat olduğu başka bir zaman dilimi hiç olmadı sanırım.
--spoiler--
sahra çölünde çadırda kalıp, gece yıldızlara bakmak fantastik bir eylemdir.
--spoiler--
bunu yaptım biliyo musun. harika bir deneyim. herkesin ömründe bir kere de olsa tatmasını isterdim.
daha fantastik olanı ateş yakılan yerden uzaklaşıp, gece çöl karanlığında yön bulmaya çalışmak. her yer kapkaranlık. ne bir ışık var ne de en ufak bir ses. ayağının altında yumuşacık, silis çöl kumu. meçhule doğru yürüyorsun böyle...
miting afişleri, cesur pankartlar
ve binlerce militan
derin denizlerin aydınlığı zorlu sabahlar
gökyüzü ve lale
sıkılmış bir yumruk gibi giriyoruz hayata.
