Benim yer yön duygum baya iyidir maşallah maşallah.
Yani benle olan kaybolmaz. Babama çekmişim ve bir erkek benim için yer yön bilmelidir ya. Bilmediğinde otoparkta foto falan çektiğinde ben bi (gereksiz) sinirleniyorum.
yön duygusunu geliştirmek istiyorsan beyninin gps’ini güncellemen gerekiyor, mecazen değil gerçekten. bu işin merkezinde hipokampus, parahipokampal korteks ve retrosplenial korteks gibi beynin mekânsal navigasyonla ilgilenen bölgeleri var. bu bölgeleri aktif tutmak ve geliştirmek mümkün. nasıl mı?
1. harita kullan, ama ezberleme
telefonla gitmek kolay da haritaya bakıp rotayı kafanda çizmek esas gelişim bu noktada başlıyor. google maps'e değil, önce zihinsel haritana güven.
2. farklı yollar dene
aynı yere her zaman aynı yoldan gitme. alternatif rotaları kullanmak, beynin farklı bağlantılar kurmasını sağlar. kaybolmak da sürecin bir parçası, panik yok.
3. yön ve pusula bilgini tazele
kuzey neresi, güneş nereden doğar, sağ-sol karıştırıyor musun? bunlar sadece doğa yürüyüşçüleri için değil, şehirde yön bulmak için de kritik.
4. video oyunları (evet, cidden)
özellikle açık dünya (open-world) ya da labirent temelli oyunlar (zelda, skyrim, portal vb.) mekânsal hafızayı ve yön duygusunu geliştiriyor. el-göz koordinasyonuyla birlikte beynin yön sistemini de çalıştırıyor.
5. navigasyonsuz geziler yap
bir arkadaşını al, harita çizmeden ya da gps kullanmadan bir yeri keşfet. ilk başta saçma gibi gelebilir ama kaybolmak yön duygusunu geliştiren en temel deneyimlerden biri.
6. yer işaretlerini (landmark) not et
“şu sağdaki kırmızı bina”, “kavşağın oradaki çınar ağacı” gibi detaylara dikkat ederek çevreyi tanı. bu tarz yer işaretleriyle yön bulmak, beynin parahipokampal bölgesini güçlendirir.
7. hafıza oyunları ve meditasyon
çünkü mekânsal hafıza sadece gezmekle değil, dikkatle de alakalı. farkındalığı artırmak, çevresel detayları daha iyi hatırlamana yardımcı olur.
--spoiler--
hayatında hiç sorumluluk almamış, zorluk görmemiş ve muhabbet kuşu gibi yetiştirilmiş bireylerde görülür.
--spoiler--
Kendinden biliyon herhalde. Biraz Zorluk gördüğümü düşünüyorum açıkçası. Yine de yön duygum yok. Günde 16 saat taş taşısam yön duygum olur mu ne diyon?
aha ben! abi yok böyle bir hastalık ya. bu tam anlamıyla nadir görülen bir hastalık. girilen entry azlığından da anlayabiliriz ama benim gibi başkalarının da olduğunu görmek bi nebze sevindirici. çünkü etrafımda hiç yok bu güruhtan, kim olursa olsun ilk defa da olsa bir yere gidecekse şak! diye bulunur mu ya? ben 10 kere gideyim 11. kez kaybederim. kendi evimin yolunu kaybetmişliğim de vardır çok şükür. bir de farklı şehre gidicem orada gezicem falan, şaka mısınız? gps olmadan asla..
edit: bir de aklıma ne geldi. konuşma arasında geçer, bazen bir bina ya da bir market, avm ile ilgili örnek verilirken ne kadar uzaklıkta da olsa insanların eliyle konumlandığı yeri gösterdiklerini gözlemledim. sonra bunun üstüne giderek istanbul'un bulunduğu konumu sordum ve hiç düşünmeden hangi rotada kaldığını eliyle gösterdiğini gördüm. şaka galiba? ne istanbul'u be kardeşim ben karşı marketi gösteremiyorum 5 dakika düşünmeden.
nedense çoğu arkadaşımda zaman zaman gözlemlediğim özellik. beraber daha önce gitmediğimiz bir yere gittik diyelim bulunduğumuz yerden geri dönmek için harekete geçtiğimizde sağ ve sol ayrımı varsa çoğu zaman yanlış yöne gidiyorlar.* yani var böyle bir şey... çok şükür bu konuda gps gibi olduğumdan ters yöne doğru on adım yürüyüp nereye gidiyoruz biz deyip geri dönmek gibi saçmalıklar yaşanmıyor.*
Metrodan çıktım ve yönümü şaşırdım. Metroya inişimden çıkışıma kadar ki olan tüm sağ sollarımı hesaplıyorum ama yinede olmuyor.
Zekiyim yani ama yön duygum 0.
Birilerinin bana yol tarif etmesi kabusumdur asla bulamam haritadan da anlamam sag sol kavrami bile tam oturmamis once bi bakarim hangi elimle yaziyorum tamam sag bu der devam ederim büyük derttir bende.
