keşke bulunduğum yerde olmasam. keşke yaptığım şeyleri yapmasam. keşke yapamadığım her şeyi yapsam. keşke biraz da olsa... tüm samimiyetlerinizi toplayın, tıkıştırın bir bavula ve hiç dönmemek üzere gidin. düşünmüyorum ben o kadar da, merak etmeyin ama yine üzülürüm.
âdet yerini bulsun diye değil!
Herşeyi oluruna bıraktım ve ne olursa olsun üzülmeme kararı aldım.
Çünkü şükretmem için çok sebep var. Annem babam kardeşim hayatta. Sağlıklıyım. Sevdiğim bir kaç insan da hala beni seviyorken daha da üzülmem bundan sonra.
Yani inşallah.
neden yalnızım düşüncesidir. sadece duygusal anlamda değil birkaç gündür fiziksel olarakta hep yalnızım. evde yalnızım işte yalnızım. işteki yalnızlık bu uyanık ( ipne diyecektim de arkalarından sallamış olmayayım ) mesai arkadaşım olan ibişlerin neredeyse tamamının bayram tatili ile izinlerini birleştirmesi ile oldu. ulen ofis bomboş. sinekler bile beni tek görüp "yok aga bu kamil tek başına girmeyelim hiç buraya değmez" deyip geri dönüyorlar camın önünden.
allah kimseyi yalnızlık ile imtihan etmesin. hem duygusal hem böyle ev-iş mevzularında. cumartesiye kadar keçi sakallarım çıkacak gözümde o tek göze takılan gözlükler var ya onlardan belirecek filozofa bağlayacağım düşünmekten. sessizlik sükunet iyi ama fazlası zararmış.
1 Yıl sonra sözlüğe girdikten sonra eski entrylerimi okuyup insan ne kadar değişiyormuş diye düşündüm. Eski yazdıklarımı okuyup gülmek takdir etmek hatta dalga geçmek bile çok iyi hissettirdi şimdi. Bi de adımı neden sinifinkazmasi yaptığımı hatırladım. Baya değişmişim ben ya. Bu sözlük iyi ki var. Insanı geçmişiyle iyi yüzleştiriyor