Vurmuyor yüzüne eskisi gibi sanki
Güneşin ısıtmıyor içini
Gelmiyor içinden uzatmak ellerini
Ellerin tutamıyor bir kalbi
Bir kağıt, bir kalem, bir yanmış, bir sönmüş, bir bitmiş sigara
Hayatın bu
Sökülmüş, atılmış, kırılmış, dökülmüş hep paramparça
Yolun sonu bu
Yalnızlık
Geceyi sana yazdım, sızımı sana
Tutuldum, küsen sesine, tenine tutuldum
Çaktım ateşi sesime, ateşi tenime
Hay aydınlık sana yandım, gülen yüzüne
Yandım, yanarım sana
Ne acı ne acı insan kendine ne kadar yenik
Bulunmadı ihanetin ilacı yürek koca bir karadelik
Yapacak hiçbir şey yok gönül bu sevdi
Yeni bir ten yeni bir heyecan bilirim üstelik.
işkence gördü asfaltlar çatlaklarına kan doldu. Yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu? insan neden kendini buldu kendinden oldu? Hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu?
Tanrı istemezse yaprak düsmezmiş, tanrı istmezse insan ölmezmiş. Sen tanri mısın? Beni öldürdün. Eşime dostuma beni güldürdün. Vicdanının sesini dinle bak ne diyor, senin için bir can, bir can gidiyor.
Dün gece yaralı küçük bir kız bulunmuş
Etrafına sarı kurdeleler sarılmış
Son bir kez süslemek istemiş onu büyükler
Yine yasaklarıyla
Yaklaşıp yakından bakınca gördüm
Yatan benim küçüklüğüm
Ve ben büyüdüm .
