2007.
mis gibi izmir'deydim. Ne geçim derdi ne iş sıkıntısı vardı. Bakkala çakkala gittiğim, haftanın 4 günü hastane ye gittiğim, kişisel dert görmediğim yıllardı..
2002 olsa gerek. o sene 5 yaşındaydım, okula gitmiyordum, hafta sonları erken kalkıp kanal d'de bugs bunny izlerdim, etliğe sütlüğe karışmazdım. sanırım en son mutlu olduğum yıl o sıralar olabilir.
Mutlak bir mutluluktan söz etmek hiç de mantıklı olmaz. Gün içinde bile duygular değişirken, koskoca bir yılın mutlu geçtiğini söylemek mantıklı olmayacaktır.
2012 yılı. Ne istediysem olmuştu. Son kez onu görmüştüm. Birini sevebilmiştim. Heyecan diye bir şey vardı. Yüzüm gülüyordu benim ne güzeldi. Şuan da oluyor bir şeyler aslında ama ne oldu böyle anlamıyorum zevk vermiyor hiçbir şey eskisi gibi. Uzun süre sigara kullanıp tat alma duyusunu kaybetmiş insanlar gibiyim. Sigara görevini tecrübeler ve kayıplar üstlendi herhalde hayatımda ben de zevk almayı unuttum.
En hoş yıllar 2010 ile 2014 arasıydı, hatalar, mutluluklar, kötü olaylar, zevkli olaylar, imkanlar, imkansızlıklar, hepsi hoştu düşününce. Şimdi bazı şeyler daha zor geliyor.
