2019'un sonuna kadar Türkiye bugüne kadar ekonomik açıdan daha yaşanabilir bir ülkeydi. Dolar, faiz ve enflasyon bugünkü gibi yüksek değildi, ekonomik sıkıntılar bugünkü gibi sokağın temel konusu değildi. özel sektörde iş bulmak bugüne göre daha kolaydı. orta sınıf, öğrenciler ve fakirlerin günlük ve aylık ihtiyaçlarını gidermeleri daha kolaydı. hatta akdeniz ve ege'de tatil yapmak da bugünkü gibi maliyetli değildi.tabii ki 2017 tarihinde bu ortadoğu tipi başkanlık sisteminin %51 ile kabul edilmesi, bugünkü ekonomik çöküşün de yolunu açtı. onun dışında yine siyasal islamcılar kuduruyordu, zira sekülerlik ve bireyselliğin güçlenmesi asıl bu yıllarda net bir şekilde ortaya çıktı.
düşündüm de 2015'te annem ölmüştü ama genel olarak güzeldi. ablam hamileydi o zaman. 2013 de güzeldi, bir de 2016-2017 arası çok güzeldi bence. 97a otobüsünü körüklü görmüştüm o zamanlar çok kalabalık gelmişti körüklü olmasına rağmen. 2018 başları da güzeldi. her yılın güzelliği var aslında. o zamanlar da şimdiki gibi kütüphaneler yoktu.
2010 değil 2000 lerin hiçbirisini sevmedim. seksenlerin doksanların gözünü seveyim. o zamanlar özgürdün en azından ülkede belli başlı sorunlar vardı ama özgürdün. şimdi hepimiz 2000 lerin modern köleleri olduk. 3-5 tane siyasetçinin 3-5 tane bilmem kimin yaşadığı hayatlara figüranlık yapıyoruz.
2011 - üniversiteyi kazanıp dolu bir sürece başlamıştım.
2012 - yeni bir dil öğrenip yeni insanlar tanıdım.
2013 - şampiyonlar liginde real madrid' i yenip üst üste 2. defa şampiyon olduk.
2015 sonrasındaysa pozitif hislerim kayboldu. hala bulamıyorum. bakalım, belki bir gün...
2011 yazında çok eğlendiğimi hatırlıyorum, 2012'nin ikinci yarısında da ortaokuldan kurtulup liseye başlayacağım/başladığım için çok mutluydum. 2016'nın ikinci yarısını (üniversite sınavı sürecini atlattıktan sonra) da çok iyi geçirmiştim.
