Başkalarının doğrularını dinlemekten yoruldum. Her şeyi bildiğini sanan, kendini adeta üstün insan ilan edenlere katlanamıyorum artık. Ben kimsenin hayatına karışmıyorum, kimse de benim hayatıma karışmasın.
Benim hayatım, benim kararım, sonucuna razıyım.
Bazı insanlar vücutlarında oluşan izleri sevmez. Her türlü şeyi denerler o izlerin silinmesi için. Pürüzsüz derileriyle ışıldamak isterler. izsiz, dümdüz..
Ben her zaman tenimdeki, derimdeki, kalbimdeki izleri sevmişimdir. Çünkü o iz bana o an yaşadığım anı hatırlatır.
Sen de bir izdin belki. En azından şu an sadece bir izsin. tenimdeki bir iz değilsin belki ama derindesin.
En sevdiğim izsin.
Bütün entrylerin ortak özelliği herkesin sıkılmış olması. Dünyayı kapatıp gitmek lazım galiba. Niye bu kadar sıkıcı oldu lan bu dünya hayvan gibi eğleniyorduk bi aralar. Sadece corona değil olay, corona yokken de vardı bi boşluk.
bazı meslek gruplarının ağlaklığından usandım. en çok atamayı onlar alırlar ama bir türlü tatmin olmazlar talepleri hiç bitmez. napalım dünyayı etrafınızda mı döndürelim.
Hayatımda var olan bazı insanları gerçekten çok özledim belki bir şekilde hayatımda değiller ama bunları gerçekten içimden gelerek söylüyorum ihtiyacım var yanımda olmanıza, kaçışlarınız son bulsun ve geri dönün.
evde orkid beslemek geliyor içimden. reklamları o kadar albenili ki " pamuk gibi yumuşacık kanatları " falan. sanki muhabbet kuşu ya da kanaryaymış gibi !..
Umarım şu an benim Ahu gözlü Ceylan bakışlı arkadaşımı üzecek bir şey yapmıyorsundur. Varlığına şükredeceğin o anne baba için dilerim hala ‘bizi bunlar böyle yaptı kızım’ demiyorsundur. Yıllardır senden nefret etmemek için çok çabaladım, hem o üzülmesin hem ne olursa olsun annesin diye ama artık benim bile seni aklayabilecek sabrım kalmadı. Bu yüzden dilerim şu 40 gün çeneni kapatır, efendice babanın acısını yaşar, sonra da defolup evine gidersin.
Ki ben dış kapının dış mandalıyım bir yerde; benim bile ruhumu çürüttün.
içimde bir öküz var. Nefes alamıyorum . Adeta boğuluyorum sözlük. Nereye gitsem benimle , bir türlü kaçamıyorum. Gülüyorum ama gülüşümü gölgeliyor. Nefes alıyorum ama zorluyorum nefes almak için kendimi. Sürekli benimle kavga ediyor. Ne o kazanıyor verdiğimiz mücadeleyi ne ben. Sanki içimden çıkıp gitse rahatlayacağım. Bilmiyorum, nasıl kurtulurum ? Geceleri uyutmuyor , gündüzleri ise uyanmama izin vermiyor. Ağlamak geliyor içimden , ama onu bile beceremiyorum.
Not: kusura bakmayın biraz saçmaladım. Biraz karmaşığım...
