Üzerinde yumrukla soğan kırılan sofra gibiyim. Tek yaptığım öylece orada bulunmakken büyük darbeyi ben yedim. Tek ayağım eğri kaldı, ne zaman tekrar kurulmak istesem eskisi gibi dengeyi sağlayamadım.
biraz rahatlama kendimi kasmayı bir süre bıraktım açık olma kalkanları indirme kararı aldım neyse ne saçmalıyorum ben bir şizofrenin ruh hali nasılsa öyle.
Böyle bir şey ben de atlattım,
iskemle sandım kendimi bir süre
Üzerime oturacaklar diye korkulardaydım.
Ama sonra yırttım şemsettin
Kendime telkinler yaptım “sen iskemle değilsin” diye diye
inandırdım kendimi..
hüzünlüyüm.nötr bir dengeye sahip olması gereken halet i ruhiyemi her defasında dışa pozitif yansıtmaya çalışmam gün geçtikçe negatif yükleri içimde kutuplaştırmamla sonuçlandı.
sonuç; içimde fırtınalar eserken dışarıda güneş açan kişiliğe büründüm.
