beynimde aylardir out of control bi durum var. durmuyor her boku düşünüyor yataga girince. ulan geçen gün urfa balikli göldeki baliklar hakkinda bile düşündüm yani o derece.
Depresyon yada şizofreni başlangıcı olabilir. Neyse depresyon sıkıntı değil milletin yarısı depresyonda zaten geri kalan yarısı da şizofren evde zor tutuluyorlar.
- o zamanlar nasıl öyle düşünüyormuşum lan...
-abi o Zaman'ın şartları öyleydi.
-yok yani misal yüzüne bakmazdık hande'nin şimdi acayip bişey olmuş.
-öyle diyorsun da ya arzu'ya ne demeli manken gibi olmuş.
-Onu bunu bırak da arzu deyince bir arzu Yanardağ vardı ya o noldu ?
insana şizofren olup olmadığını düşündüren bu seslerin bir müddet sonra ete kemiğe bürünme ihtimalini akıllara getiren bir durumdur. O sesler hiç susmaz içinizden bağırabildiğinizi fark edersiniz. Bazı zamanlarda titanic batarken çalmaya devam eden kemancı edasıyla çalan müzikler de buna eşlik eder.
Edit: olaylar sıralı ilerlediğinde aynı sırayla geri dönerek ilk konuyu hatırlama çabası da cabası.
eğer bu düşünme ayini farkedilebilir ise, derhal karanlığı ve hiçliği düşünmek çözümdür.
tutupta bunlar hakkında felsefe yapmayın.* uyuyacağım derken kafayı çizersiniz.
tabi bu ayini farketmek zordur.
kendimle konuştuğum kadar diğer insanlarla konuşsaydım asosyal olmazdım.
diğer insanlarla konuşmadığım için asosyalım bü yüzden kendimle konuşuyorum.
ama insanlarla iletişim kurma saçma geliyo.
yoksa ben mi saçmayım çok.
not:şiir yazdım :/
Uyuyamamanın getirdiği etkiler mi yoksa bu merasim sonucu mu uykusuz kalınıyor pek bilinmez ancak "uyku bunun neresinde?" Sonucu çıkarılabilir. Yani uyuyamıyoruz.
