hiç bilmediğim bir şehirde ilk kez ailemden uzak, ilk kez kendi ayaklarım üstünde duruyorum. içimde inanılmaz bi heyecan var çünkü güzel günler bekliyorum, inanıyorum her şeyin güzel olacağına. kimseyi o kadar fazla takmıyorum kafama, takmayacaktım da. yanımda az ama öz insan olsun yeter diyodum. öyle ki bu şehre birlikte geldiğimiz arkadaşım bana fazlasıyla yetmişti başlarda. her şeyi birlikte yapıyoduk. geziyoz, yiyoz, içiyoz, eğleniyoz... ben de bu yüzden okuldan pek kimseyle muhattap olmuyorum, onarlarla gezmiyorum. ne zaman ki o en yakın arkadaşımdan en güzelinden bi kazık yedim, güvenim yerle bir oldu o zaman işte her şey çok değişti. ben güvenimi sarsan bu insanı bi daha yanımda gezdirmedim o da benim bu kararıma karşı çıkmadı bi daha da görüşmedik. ben işte o saatten sonra yalnız kaldım. sabah, öğle, akşam hep yalnız yemek yedim. bi müddet böyle sürdü. okuldan yeni arkadaşlar edindim onlarla gezmeye başladım, onlarla eğlendim. ama baktım ki çok fazla boş vaktim var ve hiç sevdiğim insanlar yok etrafımda. herkesi yeni tanımışım herkes çok yabancı bana. kimseye bi derdimi anlatamıyorum, iki de bir ailemi arıyorum, en yakın arkadaşımı saatlerce telefonda kitleyip ağlıyorum vs. hayatımda hiç tek başıma bir şeyler yapmayan ben resmen yalnızlığı yaşıyorum. ama şunun farkındayım ki benim gibi bir çok insan bu yoldan geçiyo ve bunları yaşıyo. zor ama yaşıyo.
çok iyi bir özelliğiniz yoksa başınıza gelecek olaydır. çok iyi özelliğiniz varsada başınıza gelecektir. (bkz: aslında yalnız değiliz) (bkz: şah damarı)
manevi anlamda yalnız kalmak , birde maddi anlamda yalnız kalmak vardır.
her ikiside, duruma göre hem iyi olabilen hemde kötü olabilen şeylerdir. hissedildiğinde acı verir genelde. ama yinede yalnızlık kalabalıktan daha iyidir.
merak etmeyin, kalabalık içinde yalnız kalmak gibi depresif cümleler kurmayacağım, o kadarda psikolojim bozuk değil şükür. ama o kadar abartmamak gerekiyor. elinde sonunda herkesi biri buluyor. tencerenin bile yuvarlanıp kapağını bulduğu dünyadayız yarabbi. ki biz neden bulmayalım yol arkadaşı , ev arkadaşı, aşk arkadaşı vs.
hayatta başa gelebilecek en kötü şeydir. tabii ki tamamen yalnız kalmaktan bahsediyorum sevgili anlamında değil. kısa süreli bunalıma girmeme neden olan şeydir. allah kimseye vermesindir.
anlatacak çok şeyin varken anlatamayıp sadece içinden konuşmaktır ya da kendini tutamayıp o sessizliği doldurmak istercesine kendi kendine konuşmaktır.
içinde kopan fırtınalarla yaşamak zorunda olmaktır.
seni sevecek, sahiplenecek, saracak birinden mahrum olmaktır.
tüm bunlara rağmen,
seni sevecek birini sokamamaktır hayatına.
sevmeye cesaret edememektir ya da.
kendini bile bile mutsuzluğa itmektir.
güvenememektir.
bir seçenek daha vardır tabii,
bulamamaktır sana yetecek birini.
ya da sevgini hakkıyla taşıyabilecek olanı.
bu yüzden de bile bile seçmektir kimi zaman, tüm bu karmaşayı.
kimseyi sevmemek herkesden soğumak şeklindede ifade edilebilir. yalanlar aşağılanmalar dolandırma aldatma vs her şey sebep olabilir . bi kere tadını aldığındada bırakmak zordur sahsım 4 yıl boyunca hiç bir arkadaş edinmemiş kendi dünyasında yasamış sonrada gerceklerin bir tokat gibi suratına inmesiyle artık yanlız yasamayacagını anlamış ama sonuçta bunca yılı heba olmuştur... size önerim bu velete fazla bulaşmayı sonuçta insanız yani mutlaka birbirimize muhtacız
(not:bunu yazan sahış yanlızlığından liseden mezun olurken bile herkes yıllık alırken kendisine hiç bir sey yazılmaz korkusuyla yıllık almamış lise hayatı sefil olan biridir.. önündeki yıllarda belki üniversitede yıllığına kavuşur kim bilir )
Üşüdüğünü hissetmene rağmen paltoya bürünememe acizliğidir. Odanın tavanını ezberlemek, sigaranın yanıp yok olmasını an be an izlemektir. Sessizliğin sesini bile ruhunun içinde hissetmektir. Genellikle acı verir, sürekliliği tavsiye edilmez.
kötütür,
bunun sebebi de yalnız kalmaya başladığın zaman, mutfaktan devamlı olarak çanak tabağın ses çıakrtmaya başladığı zamana denk gelir, bu bardaklar, tabaklar başka zaman ses çıkartmaz genelde, sadece sen yalnızken ve özellikle gece iken olur, yoğunlaşma filan diye bir şey uydursam çok absürd kaçacak o yüzden bilmiyorum böyle bir şey işte yalnızlık, anlamsız şeyden kendine anlam çıakrttırabilecek bir şey ...
