ciddi anlamda zeka gerektirir. benim gibi gerzekler yalan söyleyip iki gün sonra yalanını ifşa edebilir mesela.
bu sebeptendir ki, yalan söylemiyorum. ne de olsa unuturum, doğrusu kaçar ağzımdan.
amaannn çok da gerek yok zaten. dürüst olmak iyidir, kazanan olursunuz.
Zeka gerektirmez zira üç yaşındaki çocuk dahi "ama ben kırmadım, bi adam gelip kırdı" şeklinde yalan söyleyerek bardak kırmaktan yırtmayı deneyebilir. yalanla ilgili olarak zeka gerektiren hede ise yakalanmayacak kalitede yalan söylemektir. Bu ise birçok değişkeni beraber işin içine katmayı gerektirdiği için çok yönlü düşünme yetisi ister. Ayrıca yakalanmayacak kalitede yalanın bir başka niteliği ise, soğuk kanlılıkla ve vücut diline yansımadan söylenmiş olmasıdır. Yalan söylerken ne kadar iyi planlanmış olsa da eliniz ayağınız birbirine dolaşıyorsa, sesiniz çatallaşıyorsa, gözünüzü kaçırıyor veya çok fazla göz teması kuruyorsanız yakalanma ihtimaliniz yüksektir.
hastalık boyutuna ulaşabilir. merak ediyorum da bu kadar aşık olduğum ve bana aşık olduğunu söyleyen adam bu yalanları söylemesem bana aşık olur muydu? söylediğim yalanlar yüzünden onu reddetsem ve altı aydır başkasıyla beraber oluyor olsa bu beni ilk günkü kadar kahreder miydi?
--spoiler--
seni uzaktan sevmek... aşkların en boktanı...
--spoiler--
Cok " tu kaka" biseydir..de..soyleyemeyen var mi ??Bu siralar en cok kullandigim yalan "iyiyim"...dir..."iyiyim"...Oysa biri sordugunda "hickiriklarla "aglayip "yok; iyi degilim"demek istiyorum...
Bi yerden sonra aliskanlik yapar. Sizin icin onemli olmaz belki ama ufak ufak yalanlar dolup tasar hayatinizda. Hastalik gibi olur.
Sahsima gelirsek evet ben de her insan gibi yalan soylemisimdir soyluyorum da inkar edecek degilim. Ama soylememek icin elimden geleni yapiyorum. Biri bana yalan soylese kolay kolay affedemem de guven cok onemli sonucta. Bu bi tek ikili iliskiler icin gecerli degil her konuda yalan karsindakileri aptal yetine koymaktir. Sanki onlar anlamiyorlar yalan soyledigini.
Bi de soyle bi sey var yalan soylemek cidden yetenek ister. Yani bildigin zeka ve planlama gerektirir. Oyle herkes yalan soyleyemez diye dusunuyorum. Keske hic soylenmese orasi da ayri bi konu zaten.
Ayrica yalanlari anlamanin ufak bir puf noktasi geliyor. Yalanin detayi cok olur unutmayin arkadaslar.
eğer yalan söyleyen kişi bunu devam ettirebiliyorsa ciddi anlamda zeka gerektiren bir iş yapıyor demektir. aksi halde zaten gerizekalının önde gidenidir.
sonuçta ikili bir hayat yaşıyor. 2+2=5 diyor ve bunu savunabiliyor bir yığın şey ile ancak 2+2=4 olduğunu da biliyor.
zor zanaattır. insanın tamamen kendini geliştirmesiyle alakalıdır. belli bir yaştan sonra kazanılacak özellik değildir. zorlama yalancıları gayet rahat hissedersin. hissedemediklerin zaten profesyoneldir.
az çok herkesin yaptığıdır. benimse son bir iki yıl zirve yaptığım iştir. o kadar yalan söyler oldum ki artık, söylediğim yalanları kişi bazında düşünmem gerekiyor. başka insanlara başka yalanlar söylüyorum ancak o başkaları bir araya gelince söylediğim yalanlar patlamasın diye ya yalanları karıyorum ya da yalanların ucunda bir boşluk bırakıyorum ki olası bir durumda birbirlerine bağlayabileyim, anlamsız olduğunun hissedilmesi ya da yalanımın farkedilmesi için herhangi bir sebep bırakmadan yapmaya çalışıyorum.
yalnız ne yalan söyleyeyim (kıpsss), kendimi bu tarz durumların içinde bırakarak kendimi geliştirdiğimi düşünüyorum. iyi yalan söylemek bir yerde hazırlık yapmayı gerektiriyor, öyle ben o gün bir arkadaşın doğum gününe gittimle olmuyor mesela. daha önce hiç gitmediğiniz bir yeri gitmeden evvel okuyarak, araştırarak götüreceğiniz kişiye sanki defalarca gelmiş gibi bir izlenim bırakmak bile sizde istemeden de olsa bir araştırma alışkanlığı kazandırıyor. bu tarz intibanın değer bulduğu ortamlar var ne yazık ki.
ya da iş hayatınızda yapmayı unuttuğunuz bir şeyin niye yapıldığı konusunda sorguya çekildiğinizde zaten kafanızda daha önce kurmuş olduğunuz bir senaryo oluyor. eğer böyle bir senaryonuz yoksa zaten en uzak akrabalardan birini öldürüyorsunuz.
en mühimi bence hızlı karar vermeyi de etkiliyor bir süre sonra. elinize geçen en ufak şeyi ne için kullanabileceğinizin kararını çok hızlı veriyorsunuz. en son iş görüşmesine gidecektim. takım elbise giymek zorundayım ve şu anki işimdeyse daima jean ve tişört giymiş biriyim. direkt çakılırım, anlarlar yani. ne için izin istesem diye düşünürken, annem hala mezuniyet cübbemi vermediğimi söyledi. sonuç olarak işe takımla gidip, elimdeki cübbeyi işaret ederek mezuniyet fotoğrafı çektirmek için izin istedim ve kimse de bir bok anlamadı. iş görüşmesi yarak gibi geçti o ayrı.
her seferinde sonrasında pişman olunan eylemdir. asla ortaya çıkmayacak bir yalan bile olsa, kesinlikle herkes inansa, şüphe bile duymasa yine de sizi içten içe bitirecek olaydır. fakat tamamıyla dürüst olmak da imkansıza yakın bir durumdur. insanın kendine güveni kalmaz, durduk yere sinirler gelir, sömürür bitirir insanı.
yani herkese söyleme değil söyle tabi de bir-iki değer verdiğin ve güvendiğin insanı seçip onlara karşı tamamen dürüst ol. tamamen.
not: herkese yalan söylüyorum. kimine az kimine çok ama herkese.
yapamadığım için kendimle gurur duyduğum nadir özelliklerden biri. bir insan bu kadar mı yeteneksiz olur bir zamanlar etrafımdaki şakır şakır yalan söyleyen heriflere özenmiştim ki bu herifler ota boka saniyesinde yalan uyduran heriflerdi lakin ilerletemedim genetik bir özellik mi bilmiyorum ama yalan söylemeye başladığım anda kıkır kıkır gülmeye başlıyorum kimi zaman doğru söylediğimde dahi babamın gözlerime bak demesi sonucu kahkahalar içinde buluyorum kendimi ulan doğru söylesek kabahat yalan söylesek kabahat hiç bişeyi beceremiyorum annem haklı galiba beceriksiz herifin tekiyim.
insanların size olan güvenini hissettiğinizde daha da zorlaşan eylem.
son zamanlarda içimde bir sıkıntı vardı. vizelerin stresidir deyip önemsememiştim. ama vizeler bitti bir hafta oldu hala geçmedi. oturup bir özeleştiri yapınca sıkıntının kaynağının aileme söylediğim yalanlar olduğunu fark ettim. "beyaz yalan onlar ya" diye kendimi kandırdıkça sayılarının arttığını fark edememişim. son olarak bu akşam da hatamı gizlemek için bir başkasına yalan söyledim ve artık vicdan azabından kanım çekiliyor, elim ayağım donuyor resmen. bu gidişata bir dur demek lazım. bu gece itibariyle kendimi beyaz yalanlardan da olabildiğince arındırmaya çalışacağım.
insanın iç huzurunu bozan ve vicdanını kemiren şeydir. hangi insan isteyerek yalan söyler ki. insan o an mutlu olabilmek için yalan söyler. bir karışma, bak işte mutluyum, bir süre izin ver demek için. doğru bir şey midir, katiyen. hangi şekillerde nasıl yaşamanıza başkaları karar verecekse de bazen yalan söylenebiliyor, en azından ben öyle yaptım. hayatımda belki ilk kez yalan söyledim, sonra şu son iki ayda kalbim ne zaman duracak acaba diye sorgulamaya başladım. bu yürek alışkın değil bunlara, verin bana sevaplarımı geri, eğrisi doğrusu yanlışı neyse anlattım. yalan söylemek acizlerin işiymiş. yapmayın.
