aslında yaşarken her olay her durum senle ilgisi varmış, senin bir şeyinden dolayıymış gibi geliyor. gerçek olan, senle çoğu şeyin bir ilgisi yok. sen diğer insanların ya da hayatın türlü olaylarının başına getirdiklerinin nesnesisin biraz. sen olmasan da o insan o olayı birine yaşatırdı. sen olmasan da o olay o şekilde gelişirdi zaten.
Seni aşan bir hedefin yoksa eğer, evlenip çoluk çocuğa karışıp "mutlu"
Bir aile kursan sağlığın da hep yerinde olsa çocuklarında hep hayırlı olsa kimse hastalanmazsa kimse de ôlmezse bu mudur hayat?
insanların mutlu diye çizdiği tabloya bak ne kadar sıradan neye yarar...
Evet 39 a geldim insanların çoğu kalabalık etmek için yaşıyor...
oturmayıp daha çok hareket ettiğinizde sorunların azalıp, mutlulukların artması.
evet. eskiden saatlerce yatarak pc ye bakabilirdim. artık her saat kalkmak zorunda hissediyorum.
Hayat fani, ölüm ani sözünün gerçekliği. insan yaşlandıkça çevresinde daha fazla ölüm görüyor ve alışıyor artık buna, önceleri kabullenemeyeceğin ölümlere bile alışıyorsun.
yalnızlığın baki olmasıdır efenim... yalnızlığın kader olduğunu anladığınız o an kalabalıklar anlamsız gelir arkadaş grubunda oturmak gereksiz gelir yalnızlığı ararsınız. yalnızlık ıyidir ama kötüdür be..
yaş 27. insanların çıkar elde etme uğruna girmediği şekil atmadığı takla yok. paraya ve güce müthiş bir tapınma hali. sürekli bir dedikodu. kimsenin öleceğini veya ölümden sonrasını düşünmemesi. iyilik yapayım desen hemen suistimal ediliyorsun ve enayi yerine koyuluyorsun. yapmayım desen iç huzur olmuyor. artık sadece nat geo ve uzay belgeselleri izleyerek huzur bulabiliyorum. en azından biyolojik bir canlı olduğumu uzayda çok küçük ve önemsiz oldugumu birgün öleceğimi hatırlatıyor ve bundan müthiş keyif alıyorum.
