kanımca beyaz perdede örneği az bulunur bir politik hicivdir. mekan ve zaman 1940 lardaki hitler almanyası değildir ve dolayısı ile göndermeleri o döneme, faşizme, devrime ve özgürlüklere olduğundan klişe bulunması kuvvetle muhtemeldir.
bütün bunlara rağmen bana kalırsa çok sağlam diyaloglar üzerine kurulu olması ve abartı dozu da iyi ayarlanmış aksiyon ögeleri barındırması ve özellikle maske ardından dahi olsa duygularını jestleriyle ve genel vücut diliyle mükemmel biçimde anlatan hugo weaving ve de karşısında oyunculuğu ile sırıtmayan natalie portman ın oyunculukları bence alkışlanmalıdır. genel olarak dvd arşivimde bulunmasından son derece memnun olduğum filmlerden biridir.
dünyayı yöneten güçlerin;hayallerimizi, geleceğimizi, geçmişimizi şekillendirdiğini bizim bunları anlamamız için türlü dümenlerle maskenlendiğini anlatan film, her ne olursa olsun sorgulamayı elde bırakmamaızı, düşünme aktivitemizle maskelerin arkasındakileri görmemizi sağlayacağını çok güzel anlatmış.
dünyanın en güzel çizgi romanıdır ve dünyanın en güzel filmidir. anarşidir, düzendir, farkındalıktır.
Vi Veri Veniversum Vivus Vici(çizgi romanındaki çevirisine göre; geleceğin gücüyle ben sağlığımda kainatı fethettim) demiş V
--cizgi roman spoiler--
filmi tarafımdan 19 defa izlenmesine ragmen cizgi romanı okunmamıstı.gecenlerde elime gecti.cizgi romanında olay örgüsü cok farklı;parlemento en basta patlatılıyor..hatta kitabın sonunda V'nin ölümü üzerine yeni V Evey oluyor.
--cizgi roman spoiler--
halkın devletten korkmasına gerek yoktur, devletin halktan korkması gerekir diyerek koyun sürülüğünden feragat etmemizi öneren kesinlikle tek izlemelik olmayan filmdir.
izleyiniz izletiniz.
bir ara bu filmi "akp iktidarı" "ülkemizin 50 yıl sonraki hali" diye yorumlayan insanlar vardı.
inşallah filmin yapımcıları, senaristleri, çizgi roman çizerleri bu geyikleri asla duymaz. böyle kaliteli bir yapımın, bu kadar düz insanlara hitap etmesi eminim çok koyar onlara...
stephen rea'nin alıp götüren muhteşem performansıyla hatırlayacağım güzel film. zira bu gizemli abimizin çoğu oyunculuğu, ne iyi ne kötü; ama iki tarafa da aynı anda eğilimliymişcesine bir seyir izler her zaman. buna rağmen, ender olarak kimi filmlerinde öyle bir yetenek patlaması yaşar ki, siz bile dona kalır, küçük dilinizi yutarsınız. böylesi bir filmine denk gelmek, izleyiciler için daha çok bir piyango gibidir. işte v for vendetta o filmlerinden biri ve benim nezdimde the crying game'deki performasına en fazla yaklaştığı yapım.
üniversite iken ev arkadaşımla günde ikişer kereden 3 ay aralıksız izledik bu filmi. sadece o 3 ay içinde 180 kez izlemişiz demektir bu. ara ara izliyorum hala. içinde devrim, shakespeare ve düşlerimiz var. ve unutmadan:" fikirler kurşun geçirmezdir".
natalie portman'ı sadece severken artık saygı da duymamı sağlayan film. zira herhangi bir aktris ** asla saçını kazıtıp o kılığa girmez. (bkz: ablam benim)
