yapilirken en kibar, en nazik, en naif sekilde usul usul, ope ope, koklaya koklaya, seyrede ede, ice sigdira sigdira yapilmasi gereken ayriliktan zor ama lazim olan, duygulari karistiran ayni zamanda cok keyifli bir eylemdir. bu eylem sonrasi ilk dakikalarDA insan buzda kayar gibi oluyor. sirf bu yuzden bebek yapilir be gerisi bos.
bebeğin o hoş kokusunu içinize çekmek.bebek kokusu; şekerimsi bir koku, pudra kokusuyla karışmış...sonra dakikalarca o masum yavruyu izlemek, hayatın yorgunluğunu o minik ellere, ayaklara, tatlı surata bakarak atmak. böyle bir şey olmalı...
yatağa bile koymaya kıyamassınız. hatta bazen kucağınızda uyuması bile sizi rahatsız etmez. iki saat kıpırdamadan uyanmaması için çaba sarfedersiniz. onu öyle izlemek bile büyük keyif verir.
önce minik yavruyu kucaklarsınız çok yavaş bir şekilde. koklaya koklaya öpüp, incitmeden son derece dikkatli bir şekilde yatağa bırakırsınız. o masum yüz dalıp gitmiştir. ara sıra uykuda gülmeleri yokmudur, sizi bitirir. alıp içinize sokmak istersiniz...
kucağınızda ona bakarsınız sürekli.o kadar masumdur ki kıyamazsınız öpmek koklamak istersiniz sürekli. yatağına bırakmak da kokusundan birazcık dahi olsa uzak kalacağınız için zor gelir.
