unutmak istenilen şeyler

Sadece kötü anılar olmayanlardır.insan yeri geldiğinde en mutlu anısını bile unutmayı istiyor.Unutmak istememize vesile olan insanların o anlara muhtaç kalması ise en içten isteğim.

Çok var da unutulmuyor.

Yukarıdaki kardeşin dediği gibi kötü şeyleri cidden bir şekilde unutabiliriz unutabiliyoruz unutamasak da etkisi gidiyor bir noktadan sonra. Bu duruma karşı insan psikolojisinin geliştirdiği savunma muazzam.

Ancak asıl mutlu anları, bakışları, sevişleri, geceleri, gülüşleri unutmak için çırpınmaya başlamışsa insan durum cidden vahim.
Bu duruma karşı psikolojimiz savunma geliştiremmiyor ne acı ki.

Yukarıdaki nedesembos kardeşin yaptığı tespiti fevkalade doğru buluyorum. Haklısın çok hem de ...

unutmak istemekle unutulmaz, unutulunca unutulmuş olur.

hiçbir şey. acısıyla, tatlısıyla anılar beni yaşatıyor.

"kendimi unutmak istiyorum yol kenarına biriken kuru yapraklar gibi... günleri, ayları, yılları, anıları, hatta kendi devremi, çehremi, yakın çevremi dahi..." Diye duygularıma tercüman olmuş kolera. Çoğu zaman tüm hücrelerimle kendimle ilgili herşeyi unutmak istiyorum.