yılmaz güney külliyatının en sağlam filmidir. yapıldığı dönem itibariyle türk sinemasında çığır açmıştır umut.filmin etkileri geçmek bilmemiş, bir çok sol görüşlü aile oğullarının ismini umut koymuştur. geleceğe dair bir umut beklentisinde. filmde dikkati çeken olgu italyan sineması gerçekçiliğini bütünüyle görebilişimizde yatar. bunu doğal yaşam halleri içerisinde toplumunu hayli iyi tanıyan yılmaz güney gerçekleştirmekte zorlanmamıştır. 8-10 yıl sonra da bir diğer başyapıt yol yapılacaktır onun tarafından.
faytoncu cabbarın emniyetteki hali sosyal statülere derin bir gönderme içerir. yıllar sonra bu sahne yüksel aksu'nun dondurmam gaymak'ına da ilham verecektir. atı ölmüş bir arabacının hikayesidir umut. atı ölmüş arabacı kolu kesilmiş adama benzer repliğiyle kafama kazınmıştır yıllarca. bir diğeri de umutların gittikçe umutsuzluğa dönüşü akabinde dillere pelesenk olan 40 lira bırakmıştım evesidir ki can yakar fazlaca.
umut yolculuğu hızla umut içinde umutsuzluk yolculuğuna döner. rahatsız eder bu haliyle bu başyapıt. filmde yılmaz güney filmlerinin has adamı yakın zamanda fatih akın 'ın yaşamın kıyısında'da oynamış iyi oyuncu, emekçi tuncel kurtiz de döktürmektedir layıkıyla.
10 üzerinden 10!
yanında bir korku barındırandır. sevgi ile süslenir ama korku ile beslenir umut. onlarca yaptığınız eylemlerin belkide bir an çökmesi ile kalbnizi terk edebilir. durdurmamalı bu basit kötülükler. siz ve en sevdiğiniz müzik ile gerekirse her gün yeniden doğun. sizin umudunuz ve duruşunuz böyle olsun.
hayatımda izlediğim en güzel türk filmi olmasının yanı sıra sınema salonundakı ben dahıl herkese aglatabilmiş ama reklam desteği olmadığından çok az kişi tarafından farkedilmiş arşivlik film tabı bu 2009 filmi
ufak bir çocuk için kaçan kuşunun geri gelmesi ihtimalidir, beslediği civcivi can çekişir halde görmesine rağmen ölmeyeceğine inanmasıdır, biraz daha büyüyünce sevdiğinin de seni seviyorum demesidir, kısacası umut her şeydir...
bitmez sanılan zamanların inadına umudu tükketiğim günlerde yüreğim.. umut neydi diye sorar durur kendi kendine, neydi bu kadar güçlü olmaya zorlayan insanı neden hep bir savaş neden hep bir yarış... aynı percereden bakarken neden aynı şeyleri göremez olduk. insanlar üzgünken kahkalar atar kendi ben merkezciliğimize kaplıdık gitik. Neden mutsuz olduk anlıyamadık ... açık değilmi nedenler umudu tükettik yaşamı değerli kılan yegane olguyu yalnızlıklara mahkum ettik kendimizi.... çareziliğe sustuklarımı çığ oldu altından kaldık... daralan düşünceler, anlamsızlaşan bakışlar.. huzursuz bir ruh umutsuz bir insan..
bir gökyüzünün, bir güneşin, olduğunu hatırlamaktır... siyahın tezatı vardır ne de olsa... ve çok sistemlidir gündüzle gece. ve güneş doğmaktadır ne de olsa bazen istemesen de. ve her müzige uygun bir insan sesi vardır. bilemezsin olacakları ölüm sonrasında bile. umut değişimi kabul etmektir. değişmeyen tek şey değişimdir.
insanı yaşama bağlayan güzel his. insana yaşama hevesi veren, geleceğe olumlu bakmasını sağlayandır. insanı insan yapandır. umudu kalmamış biri artık hayattan da kopmuş demektir. en zor anlarda bile insanın yüreğini sıcacık yapandır. iyi ki vardır. hep olsun. hiç bırakmasın.
ayrıca çok sevdiğim, çok cici iki yazar arkadaşın da ismidir.**
