lan oğlum o isviçre ne sıkıcı bir ülke.
bi kere doğru dürüst güneş yok. kışlar aşırı karlı ve soğuk.
kanun ve kurallar çok katı. adeta bir polis devleti.
insan yok insan.
bi kaç sözde büyük şehrinin bi kaç caddesi var. insan görürsün. gerisi tek tük evlerden oluşan seyrek yerleşimli bi coğrafya.
bi kere canlı tren izlemiştim.
tren allahın ittirettiği bi istasyonda durdu. bi adam indi. lan nereye gidecek bu diyorum sağa sola sacılmış üç beş ev var.
adam işten çıkmış belli, evine dönüyor. kendimi onun yerine koydum.
vay ameke, yalnızlığa bak dedim.
Türkiye tabiki daha iyi; fakat eşit dağılımlı bir gelir düzeyi, kanı bozuk yavşakların olmaması ve mevcut siyasilerin bir anda ortadan kaybolması koşuluyla... Tabiki maceralı bir ülkeyiz. Hiç canımız sıkılmıyor. Dertlerimiz ve sıkıntılarımız hiç bitmiyor. Kıçında donu olmayanlar bile saraylarda yaşayanlara laf ettirmiyor ve bu bize gayet doğal geliyor. isviçre'de kim oluyor ki? Peh!
