çöplüktür. saçma sapan müfredat. gereksiz sınavlar. resme merak olan adama matematik, matematiğe merakı olan adama resim öğretme çabası. uygulama noksanlığı. yüklü ödevler içinde çoluk çocuğu boğmak. mesleki eğitim diye birşey olmaması.
en kötü yanlarından biri de dersleri kötü olanların hiçbir baltaya sap olamayacak sanılması. siz adamın ilgi alanına yönelik vermeyince tabi dersleri kötü olur, dışarıda o adam kendi alanında başarılı olabilir.
insanı bitiren ,zengini her zaman piramidin en üstünde tutan ,atama yapamayan ,bir şey öğretemeyen öğreten dershaneleri de kapatan ,tam 18 yaşındayken ygs ve lysle boğuşturan küfür etmeye bile değmez bir sistem...
günü geldiğinde en ince noktasına kadar a'dan z'ye değiştirilip tembel, ezberci, hazıra konan, ezilmiş ve içine kapanık bireyler yetiştirmek yerine; sorgulayan, araştıran, sorumluluk sahibi, girişken, öncü ve ülkesinin gücüne güç katacak bireyler yetiştirmeye yönelik olacak olan eğitimdir. daha ilkokuldan öğrencilerin hayallerini yıkan ve hayalgüçlerini körelten bir eğitim sistemini toptan yıkmanın imkansız olmadığı, gün geldiğinde görülecektir.
milli eğitimin idarecilerin kendini her şeye kapatmış eğitimci(!)lerin sayesinde gün geçtikçe dibe batan sonunu korkarak merak ettiğim sürekli değişen jelimsi sistemdir.
Uygulamasız, deneysiz, görüğünü geçiren ve bunu beş şık içerisinde değerlendiren Türk öğrencisi, hayatı mı sorgulamalı yoksa hayatımı mı kazanmalı sorun-salıyla beraber ortalama 15 yıl eğitimden geçmektedir. Hayatı sorgulayanlar işsizler ordusu için hazırlanmakta, 40 matematik 40 Türkçe 40 fen sorusuyla hayatı kazananlar mühendis olmakta, 25 matematik yapanlar askere gitmek için hazırlanmakta, sınava girmeyenlerse sanayinin yolunu tutmaktadır. Bu tabloya baktığımızda başarılı öğrenci profili hangisi olmalıdır? http://www.guncelmeydan.c...-ozan-ozdemir-t38685.html
türk eğitim sistemi diyerek başlıyor ya büyük büyük siyasi adamlarımız...
işte tam o anda beni bir gülme alıyor
aslında gülmek yerine demek istiyorum ki
köy enstitüleri' nin kapandığı yıldan itibaren bir daha türkiyede eğitim sisteminin eski gibi olmadığını görüyoruz. sazai karakoçlar, aziz nesinler, sabahattin aliler ve daha bir çok aydın orada eğitim gömüşlerdir ve bunun yanında matematikten, tükçeden tutun da çiftçilik mesleğine kadar her alanda öğrenciye yönelik aydınlatıcı ve geliştirici öğenimler verilmiş. bugün ise felsefe dersi kaldırılıp, osmanlıca getiriliyor. yani düsünmek diye bir eylem yok ediliyor, emir getiriliyor uygulama getiriliyor. yapmayın siz kendinizi geliştirmeye bakın, bugunden değil maziden önekleri hayatınızda uygulayın. köle ruhlu olmayın. eğitim sistemini ve diğer tüm yanlış uygulanan sistemleri, bunun yanında ülkemde yer etmiş asya tipi demokrasiyi ve tüm aptal yöneticilerimizi lanetliyorum!
yıllarca hep sorunu sistemde orada burada aradı insanlar ama dönüp dolaşıp bir kişi de "ulan sorun ben de mi ?" diye sormadı.
ulan türk eğitim sistemi beğenmeyen dümbük. sen bir japon, çinli, alman, fransız, ingiliz kadar çalıştın mı ki iyi bir sonuç ortaya çıkmasını bekliyorsun ?
türkiye'de çok iyi liseler ve bu liselerden çıkan çok iyi öğrenciler. kimse beğenmese de iyi üniversiteler var. çok başarılı olmuş insanlar var ama bunların sayısı her ülkede olduğu gibi çok az.
bir de başarı olarak değerlendirilen şeyler nedir ?
türkiye'de oktay sinanoğlu, nihat berker, cahit arf, gazi yaşargil, mehmet haberal ve adını sayamadığım yüzlerce bilim insanı mevcut.
sorun aslında eğitim sisteminde değil eğitim sisteminin sonrasında başlıyor. ekonomik ve siyasi sıkıntılar olduğu için bu tür bilim adamları türkiye'de yaşamayı tercih etmiyorlar. daha refah ülkeleri tercih ediyorlar.
velhasıl sistem mistem hikaye ağrı'nın köyünden çıkıp mit'de fizik masterı yapan insan gördü bu gözler.
son zamanlarda sövmenin moda olduğu sistem. bu yüzden de çok sövesim gelmiyor ama ağzıma sıçtı lan benim bu sistem. çocukken hayal falan kurabilirdim. bir hayal gücüm vardı lan. şimdi ot gibiyim, bildiğin ot. keyif vermeyeninden hem de. gördüğüm rüyayı bile etkiledi. güzel rüyalar gören birisiydim, şimdi rüya bile görmüyorum. tabi her şeyi sisteme bağlamak biraz kolaya kaçmak oluyor. kendi kendime ettiğim şeylerde vardır illaki ama bu sistemi suçsuz yapmaz ki.
anaokulu dediler gittik, güzeldi de severdim. okuma yazma dediler, bir stres başladı. oyun oynamak varken kitap okuma dönemi başladı. yapamayınca veliden gelen fırçalar, elin çocuğuyla kıyaslanmalar... hadi iyi kötü hallettik. ulan spor yapardım lan ben, atletizmciydim. geldiler lise sınavı dediler. tamam dedik çalıştık, şimdi ne oldu? zamanında spor yaptığımı arkadaşlara söylediğimde inanmıyorlar lan bana. onların gözünde 90 model şahin gibi olduğum için, dokunsan dökülecek cinsten.
hadi liseye de girdik ve bitirdik. bir şeyi atlamışız ama, üniversite de varmış. daha zoru üniversite sınavı varmış. lise bitti şimdi de çalış o sınava, girersin belki. e girdik, okuyup bitirecez. sonra amk sonra? çıkar çıkmaz bir işte mi çalışmak. bir 16 sene daha okusan çıkar çıkmaz iş zooor. belki de okulumla alakasız bir yerde çalışıcam. ama o okuduğum 16 yıl geri gelmeyecek.
