Korku filmlerinde tercih edilmelidir. Yanınızdakiler kıkırdayabilir, ay uy diye kıvranabilir, omzunuza, saçınıza yapışabilirler, hiç çekilmezler. Paşa paşa kendi başınıza tırsar, sonunda da mutlu mutlu evinize dönersiniz.
sanırım evde filmizle.net, filmindir.com gibi siteleri keşfedememiş tatlı su enteli. ya da tam bi luuğzır sinemada tek başına ağlayıp tek başına xxl mısır yiyen bi koca göt. dombili, eheheh.
yalnızlığı buram buram yaşadığınız döneme ait bir olaydır. komedi, aksiyon türü filmler seçebilirsiniz. ancak aşk filmlerinden uzak durmanız tavsiye olunur.
en güzelidir,
eğer romantik duygusal bir film ise tek başınıza karanlıkta
çok güzel ağlayabilirsiniz.
komedi ise kendi başınıza kahkalar içersinde boğulabilirsiniz.
aksiyon veya korku filmi ise tırsmıyorsanız da harika filmin
içine girip hissedersiniz.
cok merak ettigin ve rahat rahat izlemek istedigin filmi konusmak zorunda kalmadan,kasmadan,yanindaki filmi begendimi diye gerilmeden mutlu mutlu izleme durumudur.
Bunun bir "arkadaş satışı" sebebiyle, bir de arkadaşsızlık sebebiyle olanı vardır. Arkadaşsızlık sebebiyle olan en içler acısıdır. Ne lan o? Sinemaya tek başına gidilir miymiş? Hiçbir şey yoksa bile, filmden çıkınca, filmi birlikte izlediğiniz kişiye anlatamama gibi bir içler acısı durum var. Gider izlersiniz, olur biter... Yani açıklamalar çok... Ama yalnız başına yapılan her güzel şey gibi bu da sonuçta anlamsız kalır. Buna Moğollar'ın "Çaya kaç şeker" şarkısı son noktayı koyuyor: "Yoksa, zor değil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya. Ama; 'çaya kaç şeker alırsın ?' Diye bir ses sormalı ya ara sıra "
Tek başına evde oturmaktan daha iyidir.Kalabalığın içinde kalarak insan yalnızlığını unutmaya çalışır.Gerçektende tek başına sinemaya gitmek bir yalnızlık belirtisidir.Yalnızlığın unutulmasıda ancak sosyalleşerek hayata karışarak olur.He bir de etrafına bakınır bu kişi benden başka tek gelen biri var mıdır diye? Şans bu ki eğer aynı onun gibi birisi varsa mutlu olur yüreğine su serpilir ve bir an düşünür ulan gidip konuşsam mı bu adamla tanışayım filan der ama nafile . Zaten onunda sinemada yalnız başına kalmasının temelinde yatan sorunda budur. Eğer gidip konuşabilen biri olsaydı orda olmazdı olsaydı da yanı başında biri olurdu. Ama olsun sinemaya gittim ben der ve filmin bitişinde içinde her ne kadar olsada sahte bir mutluluk vardır. Ama olsun sinemaya gitmiştir o. (bkz: kendisini üçüncü tekilden anlatan yazar)
Entellektüelliği bir kenara bırakalım. Film arkasından iki tatlı sohbet edememek. Mısırını paylaşamamak. Filmde bir olay olduğunda yanındakiyle şaşıramamak ya da gülememek falan.
Kısaca saçma sapan birşeydir. Yalnızdığın dibine vurmak buysa eğer, bu en dibidir.
daha bu gün gerçekleştirmek için uğraştığım ama gerçekleştiremediğim durumdur, insan kafasını dinler..
Not: Kendinle baş başa kaldıkça, daha çok seveceksin o seni evlat..
