Annesini çok küçük yaşta kaybeden bir arkadaşım akraba ziyaretinde zorla izletilen malum düğün videolarının birinde ilk kez annesini görmüş.
"24 yıl önce kaybettim annemi. Hep annemin hareketlerini, tavırlarını merak ederdim. ilk kez az önce gördüm." Yazmış.
Yüreğim dağlandı. Sabah sabah kıymet bilmezliğimiz çarptı yüzüme.
Kitap okuyun! Son zamanlarda kendimi hunharca verdiğim aktivitedir, çok iyi gelmesinin yanında insanlardan itinayla uzaklaştırır ve sadece onlarla yakın irtibatta olmanızı sağlar. Bence harika bir durum, deneyin!
icimde biriktirdigim acilarla da olsa yine etrafa yapmacik gulusler atiyorum. Ben hic sevilmedim bea. Hic deger gormedim. Hic birisi icin onemli olmadim. Kendim icin bile.
Her kavramı sirtlanmisiz .sanki medeniyetin icine butun özguvensizlik yıkıntılarıni biriktirip sınır yapmislar . Bizde kukla gibi her harekette ayri duvardayiz . Sıkıntı
Çok şey. ama çok huzurlu şey.
bu huzuru 4 yıldır yaşayabilecekken, yaklaşık iki haftadır yaşıyoruz. ne güzel şey seninle olmak. senin gibi biriyle tanışmak. tertemiz bir kalple sevilmek. gerçekten sevilmek. bıkmadan sevilmek. ve sevmek. özlemek, özlerken özlenilmek. sabretmek. Hem de çok zor şeylere, göz göre göre başkalarına sabretmek.
teşekkür ederim. hayatını benimle paylaştığın için. bana, benim gibi birine bunları söyletebildiğin için. yüzüne diyemem evet ama içimden geçiyor olması bile ne büyük bir şey. benden iyi biliyorsun bunları zaten. işte herşey bu sözde saklı. birşeyi açıklarken, zaten benden bile iyi bildiğini bilmek. Beni benden iyi tanıyor olman. Bana benden çok değer vermen. dünya yaşanılır bir yer artık. insanlara hep rol yapacağımı sanırdım. gerçekten aşk varmış, gerçekten birileri için çok fazla endişelenebilirmiş insan. kendinden çok sevebilirmiş belki. ikilemde kalırım. Ya ne diyeyim ki. iyi ki varsın. hep de benimle ol.
