şu konsere gidememiş olmak. 2014 yılında şanlıurfa'da görev yapıyordum halbuki, nasıl haberim olmamış bu konserden. hepsi de sevdiğim ve değer verdiğim sanatçılar. bir daha ne zaman bir araya gelirler böyle, kim bilir.
aslında böyle şeyleri yazan yada umursayan biri degilim ama içimde kalmasın.
en son bana körkütük aşık olan güzel bir hatun vardı. benim yanımda pek konuşamazdı . az çok tanımış herhalde beni . biliyor bir cümleden bile lüzümsüz , umursanmayan birey listesine girecegini neyse . hergün yanıma gelmeye çalışır tabi çekinip gelemez sonra üzülürmüş . ortak tanıdıklardan duyardım . bak şöyle oldu şunu dedi senden çok çekiniyor istersen bir merhaba de diye . ben ise geç konuşmayı bunun dönüp yüzüne bile bakmamıştım .
güzel olup kendini bir halt zannetmeyen , aşık bir hatun oldugunun şuan farkına vardım. çok geçmedi aslında ama yapacagım bir şey yok , üzüldüm.
şuan omzuma yaslanmış nehrin kenarında bira içiyor olabilirdik. belki bu gecelik bir pişmanlıktır yarına geçer umarım.
Artık olan pişmanlıktır. Kendi kendime zarar verdiğim için pişmanım. Bile bile safi zarar insanlarla muhatap olduğum için pişmanım. O insanlarla tanıştığıma bile pişmanım.
Aşağı yukarı bir aydır sağlıklı beslenmeye çalışıp(sürekli kaçamaklı olan), spora gidiyorum ve akşam saat 22 den sonra mümkün mertebe bir şey yememeye çalışıyorum. Fakat dün gece resmen uyumadan önce tüm dünyayı yedim. Bağdem, kaju, çikolatalı kek, tarçınlı kurabiye, elma, alıç, kabak çekirdeği. Evet tüm bunları bir saatin içinde tüketip gece üstüne uyudum. Ve sabaha kadar kabus gördüm. Gece çok kötü oldum. Çok pişmanım sözlük. Sabah kalktım tartıya çıkamıyorum kesin iki kilo falan almışımdır bir gecede. Pof. Ben insan olmam ya. Vallahi.
Tüm onları yeme sebebim de aç olmam değil. Uykum olması ama uyumak istememem. Uyumak istememe sebebim de makyajımı silip yüzümü yıkayıp yatağa girmeye üşenmem. Sırf üşengeçliğim yüzünden kendime yaptığıma bak. Tüm onları yedikten sonra da yine yapmam gereken işleri yapmadım üstelik. Poff vallahi bıktım kendime.
iş bu entry yazarak iç rahatlatmayı amaçlamaktadır. Ve bir takım pişmanlıklardan bahsedip, ders çıkarmayı ümit etmektir.
bu kişi isterse ailenizden birisi olsun.
size verdiği değerden çok değer vermeyin. tecrübe konuşuyor verdim ki pişmanım.
sonra inanın siz kötü, sorumsuz, bencil insan oluyorsunuz. geri adım atması, tahammül göstermesi, olgun olması gereken ve bunları yapmadığında çocuk olan siz oluyorsunuz.
bu esnada karşınızdaki peygamberliğini ilan etmek üzere. öyle haklı, temiz. her an vahiy inmek üzere.
neyse arada atar yapıp onun yap(a)madıklarını ve sizin yaptıklarınızı yüze vurunca akıllanıyorlar bir 15 gün. tabi bu iyi olanları. kimi yüzsüzler sizinkileri inkar eder ve tek bir örneği dahi yokken kendi yaptıklarını size dünyaları vermiş gibi anlatır.
aileniz de olsa hak ettikleri, size verdikleri değer neyse o kadar değer verin.
elalemin çocuğu gibi it kopuk olun, her kötü alışkanlık sizde olsun. el üstünde olursunuz. sadece bu değil. işte ezin onu bunu, sizden iyisi olmaz. aşkta bile. sizden izinsiz nefes alamasın, amacınız düz cinsellik olsun tapar size. herkes gibi olun. aman değer vermeyin.
Üni zamanı, evdeydim yalnızım gelsene diyen dünya güzeli hatuna, WoW'da Raid yapıcam gelemem demiştim...hatun bir daha ne aradı ne yazdı...çok pişmanım...
Hangi birini saysam hangi birini saysam, hayallerimin peşinden koşmayıp üniversiteye girmek, hadi madem girdin neden hiç sınav haftası hariç ders çalışmazsın da son güne bırakırsın.
Yaptıklarımdan yaptığım için ve yapmadıklarımdan yapmadığım için pişmanım. Ama en büyüğü okulumu bitirmek yerine evlilik hayalleriyle okula ara vermek. Bunu yapacak kadar salak bir kız olmak üzüyor be. Uğruna eğitimimi bıraktığım salak da kuzeniyle evlendi iyi mi.
Yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim, tüm pişmanlıklarım yapmadiklarımdan. Yaptığım ve pişman olduğum tek şey:
Dikkat nispeten uzun entry geliyor...
Sene 2002, üniversitenin 2. Yılı... arkadaş ortamında tanıştığım şerife adındaki o boncuk gözlü güzeli ilk gördüğüm gün çok beğenmiş ama cool takılma saçmalıkları yüzünden belli etmemiştim (tamamen mallık). Neredeyse bir seneden uzun süre kızla muhabbetimiz olmasına rağmen açılmamış, duygularimi dile getirmemiştim. 2003 yılının ortalarında bir internet cafede işe girdim, Şerife'nin sürekli geldiği cafeymiş meğer, dükkanda karşılaştık, oturduk çay kahve içtik muhabbet ettik. O zamanlar da hem cepte.para yok hem deli gibi wow oynuyorum. Akşam evdeyim, saat 22/23 arası, telefona mesaj geldi (sms, yeni nesil bilmez 2 kontör her biri, telefonda da toplam 3 kontör kalmış) mesaji atan şerife, "evdeyim, yalnızım,korkuyorum gel." Dedim ya wow oynuyorum diye, he işte, beni o oyuna başlatan, o guildi kuran, o gün raid ayarlayan, bana shadow priest oyna diye tavsiye veren herkesin ta amk...
Raid toplanmış start verilecek 25 kişiyiz, oyuna fena kaptırmışım kendimi...şerife'ye cevap yazdım (dikkat son kontör) "kusura bakma gelemem, raid yapıyorum"... mesajı gönderdiğim saniye pişman oldum... kıza bir daha ulaşamadım bile... eğer bu yazıyı okursa (umut fakirin ekmeği) çok pişmanım Şerife...o gun gelmediğim için çok pişmanım lan...
