sözlük yazarlarının itirafları

Hayat bir kısıtlanmadır.

geçen gün sağ dikiz aynamla otobüsün birini çizdim sanırım ama karizmadandır diyip yoluma devam ettim. vurdu kaçtı gibi oldu ama keyifliydi.

başımdan biraz önce çok enteresan bir olay geçti. kendimi delirium başı gibi bir şeyde yakaladım.

tam uykum geldi, yatma kafasına girmiştim. gözlerim de kapanıyordu ha.

birden erlik başlığını gördüm. serbest çağrışımı durduramadım ve aklıma dj ercik geldi.

ercik'in bir videosunu açtım... sonra ona gülerken aklıma o dönemin artis ne arar la bazarda, benim adım cafer, yılmazı silecesin meseneden, meyreles var mı üç bıçıh üç bıçıh... gibi o decade'in memeleri geldi.

şu an kendimi durduramıyorum. bu döneme şahit olduğuma mı, ciddi ciddi güldüğüme mi üzüleyim bilmiyorum.

bir defasında da uyandığım gibi twitter'da şempanze videolarına denk geldim.

şempanzeler kah araba kullanıyor, kah birbirlerini tokatlıyor, kah kapkaççılık yapıyor ve kurtulmaya çalışan kadınları ısırıyordu.

şempanzeleri yarım saat izledikten sonra o gün işe gitmek istemediğimi farkettim ve telefonu kapatıp uyumaya devam ettim.

çünkü 6 gün 12 saat çalışan biz ademoğullarının hayatımız boyunca o şempanzeler kadar özgür olamayacağını anladım o gün.

işe gitmenin de bir anlamı kalmamıştı o an için, patronun veya iş arkadaşlarımın ne tepki vereceğinin de.

bir gün için olsun bize biçilen rolü protesto ederek sivil itaatsizlik ettim.

o gün, hayatımda kendimle en gurur duyduğum günlerde ilk üçe girer.

Kıyılarda geziyorum, atlamaya cesaretim yok.

Son birkaç yıldır hayatım yolunda gitmiyor. Neye dokunsam elimde kaldı . Artık bı şeylere dokunma hevesimi kaybettim. Ailemden manevi olarak uzak düşmüş hissediyorum. Eskiden bana kötülük yapan insanları hayatımdan cikarirdim şimdilerde o kötülüklere hınçla karşılık verir oldum. Yaptığım iyi bir şey kalmadı,hobim kalmadı, kariyer düşüncem kalmadı, neşem kalmadı, sevdiğim insan kalmadı.
Kendimi ölmüş gibi mi hissediyorum ölmek mi istiyorum bilmiyorum.
Yoruldum sözlük. Bu dünyada tutmak ve tutunmak istediğim bir şey kalmadı. Yarınımı merak etmez oldum.

Kayınvalidem ve eşim oğlum sebebiyle ağır bir biçimde tartıştılar bugün.
Suçlu tamamen kayınvalidem. Eşim de aşırı tepki verince olay daha da büyüdü. "Oglunu da al defol git" dedi.
Ah bir paramız olsaydı da burada oturmak zorunda kalmasaydık. Maalesef onların evinde yaşıyoruz, alt katlarında. Allah'ım ne olur paramız olsun da ayrı bir evde yaşayalım. Bu şekilde çok zor.

ikidir bunu yaşıyorum, dalgınlığımın son haddi galiba: çakmağı sigaramı yakmak için ağzımın önünde çakıyorum o sırada fark ediyorum ki sigara yok. masada duruyor sigara. ateşle bakışıyorum ne yaşadığımı anlayana kadar. ger zek lik!

Canım benim. Yine senin sesinle bitiriyorum günü. Herkes gitse bile sen varsın. Bunu bilmek bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Seni seviyorum. iyi geceler.

bir çizimimi tişörte bastırdım, belli "birisi" ile belli bir "etkinliğe" gitme fırsatım olursa giyerim, hoş olur diye. gitme fırsatım olmadı. daha doğrusu, ben imkanlarımı zorlamaya cesaret edemedim.

ben tişörte bakıyorum, tişört bana bakıyor.

Rejimin 3. Günü beni bir hayli zorladı.
Abur cuburlara elimi daldırıyordum bir kaç kez kendimi zorla tuttum. Başardım mı? bugün de başardım. Bu yaz dünyada daha az yer kaplayacağım diye umuyorum.

Sarmıyor.

Yazıp silip duruyorum. Hiçbir cümlem güzel gelmiyor bugün.

Tüm haftasonunu rakı eşliğinde sözlükte geçirdim amk. Bir daha bunu yapmayacağım. Tam bir looser'ım.

Adım atacak halim yok ama koşmak zorundayım. Bir gün gerçekten pes edeceğim, biliyorum.

Akşama kadar ders çalıştım ama hala sınavda şu çıkarsa kesin yaparım diyebileceğim bir şey yok.

çoçukluk arkadaşımın ablasının nişanlandığını duydum,duymaz olaydım ellam. çocukluktan beri evlenme teklifi etmeyi planladığım "platonik aşkım"ın artık olmadığını anladım...

yıkıldım,kahroldum bide çocukluk arkadaşım yazınca keşke gelseydin sende diye daha bi kötü oldum ellam.

-keşke gelseydin lan
-ya kızım git beni sal allasen
-ablam çok üzüldü ama
-hıııııııııııııııııııııııııı

tolstoy'un dediği gibi 'yiyorum,içiyorum,uyuyorum,uyanıyorum ama yaşamıyorum.' bombok bir durum..

Bir arkadaşa ihtiyacım var ama uygun sosyal çevrem yok henüz. Oğlum okula başlayınca bir arkadaş edinebilirim belki. Tüm arkadaşlarım uzakta. Sahiden çok acı ve çok zor bir durum.

göründüğüm kadar sert ve zalim bir adam değilim.

çok mutluyum. artık gerçeği aramıyorum, mutluluğumun tek gerçeğim olmasını sağlıyorum.

bencilce falan ama allah yüzüme baktı da bir şans daha verdi. şükrediyorum.

yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim. bugüne kadar başta bana büyük zararlar veren şeyler olmak üzere bir çok şeyi sevdiklerim için yaptım. gerekmese yapmazdım.

artık her adımımı kendim için atacağım.

çünkü onlar beni tüketti, ben de onlar için yapabileceklerimi tükettim.

vermeden almak da allah'a mahsus.

insan sikile sikile şeytan olurdu normalde ben olamadım mk sikildiğimle kaldım sadece.

Burada üniversitede sınıfta ilk tanıştığım erkek arkadaşa ve sınıftan hoşlandığım(artık nefret ediyorum) kızcığa sesleniyorum: ikiniz bir olup beni üzdüğünüz için teşekkür ederim sayenizde bana daha dikkatli giyim, titizlik sağlayıp, bu ülkede de birleştirici güçün olmayacağını sağladığınız için sizlere binlerce teşekkürümü sunuyorum.

en büyük savaşım kendimle.

Herkes beni şeytan gibi kurnaz ve çakal biri olarak biliyor.

Halbuki kahpe insanlar tarafından aldatılmamak için mecburen böyle davranarak yaşıyorum.

Hani bıraksalar çocuklarla kutu kutu pense saklambaç vs. oynayarak yaşarım yetişkin denilen insanların arasında oturmam kalkmam bile ömür boyu.

O derece nefret ediyorum tiksiniyorum yetişkin olmak denilen kahpelikten.

Gluten hassasiyetim var. Bir süredir yaklaşık iki yıl, kısaca çölyak hastası olduğumu öğrendiğimden beri yiyemiyordum. Her neyse bugün markette glutensiz makarna gördüm ve 40 lira verdim. Evet bir paket 40 lira. Pişman mıyım? Aslaa!